Uyuyamasam da sabah olmuştu işte . Yepyeni bir gün . Ama ben hala o geceyi düşünüyorum. Bugün okula gitmem gerekiyordu. Belki aklım orada olmayacaktı. Ama devamsızlık yapmak istemiyorum. Bugün Poyraz ile ve özel araba ile okula gideceğim. Artık ne kadar mutluyum , ne kadar üzgünüm bilmiyorum. Normalde yanımda Poyraz varken mutlu olurdum. Şimdi duygularımı hissetmiyorum artık. Yataktan kalktım. Annem yatağında yoktu. Ona ne kadar kızsam da Nerede olduğunu merak ettim. Üstümü giyindim ve aşağıya indim. Poyraz'a " annemi gördün mü ? " diye sordum . "Evet. Haberin yok mu? İş bulmaya gitti " dedi . "Yok" dedim. "Gel kahvaltıya oturalım " dedi. Tamam dercesine kafamı sallayıp yer gösterilen sandalyeye oturdum. Ne kadar çekinerek te olsa yedim . Sonra da Poyraz " hadi gidelim " dedi. "Tamam" dedim ve ayağa kalkıp Poyraz'ı takip ettim. Arabayı görür görmez içimden babamın yaptığı arabanı aynısı olması bir tesadüf mü diye geçirdim.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
ACI GERÇEK
ЧиклитBazen inanmak istemezseniz . Kabul etmezsin. Bu nasıl olur diye kendine sorarsın. Ama sonra kabul etmek zorunda kalırsın .
