Açlık sıkıntısı çekiyorduk. Annem bugün çalıştığı yerden karnımızı doyuracak şeyler alacak kadar para istemiş. Bu yüzden markete gittik. Ekmek , domates , peynir ve zeytine para anca yetti. Ama olsun karnımız doyacaktı artık. Kaldığımız yere giderken oranın yakınında oturan bir kişi taşınıyordu. Annem onları görünce "durun ! " dedi. Bir kenara geçip onları izledik. Sanırım eşyaları değiştiriyorlarmış. Bu yüzden eski eşyaları eskiciye veriyorlardı. Annem "gelin benimle" dedi. Annem o kadının yanına gitti. "Lütfen bize yardim edin. Bir kalıcak inşaat yeri gibi bir yer var. Her gece betonlarda uyuyoruz. Bu eşyaları eskiciye değilde bize verseniz olmaz mı? En azından kızım ve arkadaşı geceleri üşümezler" dedi. Kadın biraz bakındıktan sonra "pek iyi değiller. Ama sizi idare eder" dedi. Ve eşyaları vermeyi kabul etti. Koltuk , küçük bir masa ve halı vardı. Poyrax ve annem tam koltuğu taşıyacaktı ki kadın "durun! Bizim kamyoncu sizi ve eşyaları götürür" dedi. Annem de teşekkür etti. Sonra da eşyaları kamyona koyduk.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
ACI GERÇEK
ChickLitBazen inanmak istemezseniz . Kabul etmezsin. Bu nasıl olur diye kendine sorarsın. Ama sonra kabul etmek zorunda kalırsın .
