Annem Poyraz'ın yanına gitti. Poyraz anneme sarıldı. Ben köşeden sadece onları izledim. Annem ve Poyraz birbirlerine sarılırken 1-2 dakika kadar öyle durdular. Sonra annem "oğlum senlik bir durum yok. Annen ve ben ile alakalı bir durum . İnat etmede dön evine" dedi. Poyraz "hayır. Ben bu halde sizi bırakamam. Yola beraber başladık. Beraber devam edicez" dedi. Annemde ona karşılık olarak "oğlum biz ev bulunca sen ne yapıcaksın? Sen de mi bizimle oturacaksın? Komşu ne der oğlum? " dedi. Poyraz da sadece üzgün üzgün bakmakla yetindi. "Peki ama sizi hep ziyaret edicem. Hatta para biriktirip sizi bir ev alıcam. O zaman eve dönerim. Yoksa aklım hep" dedi ve sustu. Sonra devam etti. "Aklım hep sizde kalır"dedi. Ben köşeden dinliyordum. Eve döneceğini duyunca mutluluktan boynuna atladım. Sonra annemin olduğunu fark edip " yani senin adına çok sevindim" dedim. Annem de "şimdi geç oldu. Ama yarından itibaren eve dönersin" dedi.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
ACI GERÇEK
ЧиклитBazen inanmak istemezseniz . Kabul etmezsin. Bu nasıl olur diye kendine sorarsın. Ama sonra kabul etmek zorunda kalırsın .
