Bir an durakladım. Poyraz "hadi gelsene " dedi. Babamı benden alan o günü hatırladım. Daha çok küçüktüm. Bahçede oynuyordum. Babam arabaya binmişti , beni çağırayım derken ayağı gaza gitmiş ve ve ... Devamını getiremeden " hayır ! " diye bağırdım. Gözlerimden yaşlar akıyordu. Poyraz yanıma geldi . " Ne oldu, iyi misin ?"dedi. Cevap veremeden "benim yüzümden, benim yüzümden babam şuan tok "dedim. Poyraz " ne senin yüzünden, niye ağlıyorsun , söylesene "dedi. Ona bu konuyu anlatıp tekrar o günü hatırlamak istemedim. "Yok birşey diyip arabaya doğru yürüdüm. Ve arabaya bindim. Arkamdan Poyraz da bindi. Yolda giderken camdan dışarıya bakıp ağladım. Poyraz sanırım söylemek istemedeğimi anlayıp ısrarlamadı. Sadece peçete uzatıp "sana ağlamak yakışmıyor , gül " dedi. Hafifte olsa yüzüm güldü.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
ACI GERÇEK
Literatura KobiecaBazen inanmak istemezseniz . Kabul etmezsin. Bu nasıl olur diye kendine sorarsın. Ama sonra kabul etmek zorunda kalırsın .
