Prison(Harry Styles Greek Fanfiction)

Το μαρτύριο

Προσπαθώ να ανοιξω τα βλέφαρα μου αλλά τα νιώθω βαριά.. Που στο καλό βρίσκομαι;
Μετα απο πολύ προσπάθεια καταφερνω να ανοιξω τα ματια μου και βλέπω οτι βρίσκομαι ακόμη στο γραφείο της κ.Evanjelyn ξαπλωμένη στον δερμάτινο καφέ καναπέ της.Λιποθυμισα;
Δεν θυμάμαι.
Παραρηρω 2 αντρικές φιγούρες να συζητάν μέσα στο γραφείο.Ο ένας πρέπει να είναι ο Harry τον σναγνωριζω από την χαρακτηριστική πορτοκαλί στολη...Η αλλη αντρική φιγούρα είναι με μαυρο κουστούμι και απο μέσα ενα άσπρο πουκάμισο.Φαίνεται σχετικα μεγαλος σε ηλικία.
-Harry αλλη μια φορά να μπλεξεις σε φασαρία την τιμωρία που επιβάλλει ο νόμος δεν την γλυτωνεις. Δεν μπορεί επειδή είσαι γιος μου να γλυτωνεις κάθε φορά! Έχω βαρεθεί να σε προστατεύω ξες δεν διοικώ μόνος μου αυτό το μέρος! Φερσου λοιπόν σαν ενήλικας ,λέει ο κουστουματος άντρας πηγαινοέρχοντας πανω κάτω στο δωμάτιο ανήσυχος και απο τα λογια του μπορώ να καταλάβω οτι είναι ο πατέρας του Harry.
-Προσπαθώ τόσο γαμημενα πολυ αλλά δεν μπορω.Μου την θυμίζει και απλα δεν μπορώ να το ελενξω..με καταβάλει!,λέει μπλέκοντας τα χέρια του στα μαλλια του.Η δήλωση του φαίνεται ειλικρινείς ο πατέρας του όμως είναι δύσπιστος.
-Τι θα πει σου την θυμίζει; Βγαλτην επιτέλους απο το μυαλό σου ν γίνεις σωστός άνθρωπος. Η Evanjelyn σε βοηθάει πολύ σε αυτό. Μου ειπε πως στμπεριφςρθηκες στο καημενο ττο κορίτσι μονο και μονο επειδή σου θυμίζει την Sofia? Είναι άρρωστο γιε μου αυτό!
Ο Harry δεν απαντάει κατευθειαν.Πρωτα ρίχνει μια ματια σ σε μένα και γω κλείνω κατευθειαν τα ματια μου.
Του θυμιζω την Sofia; Αυτή λογικά πρέπει να ειναι η κοπέλα του.Ο πατέρας του του μιλά πολύ σκληρά και δεν φαίνεται να τον καταλαβαίνει.Αν είχα το θάρρος θα υπερασπιζομουν τον Harry.. Αλλά γιατί να το κάνω; Αυτός το μονο που ξέρει είναι να με προσβάλει συνεχώς.. Επίσης ξέρει πολύ καλά πως να μς τυρανναει μονο με ενα του βλέμμα.Το μισώ που έχει αυτή την ηλιθια-αρρωστη επιρροή πάνω μου.
-Θες να πεις οτι η Evanjelyn στα είπε όλα?Τι σκατά που πήγε το ιατρικό απορρητο;Επειδή μονο και μονο την πηδας νομιζεις οτι μπορείς να ρωτας τα παντα για μένα;, η φωνη τoυ Harry βαραίνει και αν και έχω τα ματια μου κλειστά μπορω να φανταστώ ότι έχει σχηματισειι τα χέρια του σε μπουνιές και το χρωμα τον ματιών του να έχει σκουρυνει παλι παίρνοντας εκείνο το χρωμα που το σκοτάδι αντανακλανεται μεσα.
-Για πρόσεξε την γλώσσα σου γιε μου!,λέει ο πατέρας του και ακούω τον ήχο μιας σφαλιαρας..
Ποιος χαστούκισε ποιον;
-Δεν επρεπε να το κανεις αυτό παλιανθρωπε μονο για τον εαυτό σου νοιαζεσαι, φωνάζει ο Harry κι καταλαβαίνω οτι αυτός ήταν αυτός που σφαλιαριατηκε.Ξαφνικα Άκουω τον κρότο απο το σπάσιμο μιας λάμπας και δεν μπορω να κρατηθω.
Σηκονομαι απότομα και αυτό που αντικριζω είναι απερίγραπτο.Ο Harry έχει ριξει τον πατερα του πανω στο γραφείο και είναι απο πάνω του χτυοοντας τον δυνατά στο προσωπο με μπουνιες.Ο άντρας προσπαθεί να ανταποδώσει το χτύπημα αλλά ο Harry είναι πολύ πιο δυνατός. Πρεπει να δρασω.
-Harry σταματα,φωνάζω έντρομη και η φωνη μου φαίνεται του αποσπά την προσοχή γυρίζοντας του το βλέμμα σε μένα. Εκείνη την στιγμή όμως ο πατέρας του την εκμεταλλεύεται και ρίχνει μια μπουνιά στο πρόσωπο του Harry πιάνοντας τον απροετοίμαστο. Αυτός μορφαζει απο τον πόνο.
-Σε προειδοποίησα ..κοιτα τι έκανες.. Την τιμωρία δεν την γλυτωνεις αυτή την φορά!, λέει ο μπαμπάς του και φωνάζει τους φρουρούς να έρθουν να τον πάρουν.Αυτός αντιστεκεται στο κράτημα τους αλλά είναι αδύνατον να ξεφυγει όσο δυνατός και να είναι.
-Στην πτέρυγα 14 τώρα, προστάζει τους φρουρούς και αυτοί βγαίνουν απο το δωμάτιο τραβοντας τον Harry μαζί. Αποφεύγει να με κοιτάξει όσο και αν επιζητω το βλέμμα του.Είμαι στα αλήθεια αόρατη για αυτον;
Ο πατέρας του φτιάχνει το κουστούμι του και τα τραυματα στο πρόσωπο του φαίνονται σοβαρά.
-Που τον πάνε;, ρωταω γεμάτη περιέργεια.
-Δεν είναι δουλεια σου αυτό!, απαντάει μονότονα και γυρνάει να με κοιτάξει.Όσο πιο πολύ τον παρατηρώ τόσο περισσότερα  κοινα χαρακτηριστικά παρατηρώ στο δικο του προσωπο και του Harry.
O Harry.
Τι τιμωρία θα του επιβληθεί; Ενα συναίσθημα άγχους και ανυσιχιας με καταβάλει.
-Ο κοιτά πως έγινες πονάς; λέει η κ.Evnjelun μπουκαροντας μέσα στο γραφείο ανήσυχη και τρέχοντας κατευθειαν στην αγκαλιά του.Καλά αυτοι οι δυο σίγουρα τα χουν.Αλλά σεν με απασχολεί αυτό τώρα.Θέλω να βρω τον Harry.Αδρατομαι της ευκαιρίας που το ζευγραακι είναι απασχολημένο μεταξύ τους και γλιστρω αθόρυβα εξω από το γραφειο ευχομενη να μημ έχουν εξαφανιστεί απο τον διάδρομο οι φρουροί μς τον Harry για να τους ακολούθησω.Οι ευχές μου εισακούστηκαν και ίσα ίσα που τους προλαβαινω στο τέλος του διαδρομου την στιγμή που στρίβουν. Κρατώ μια θέση ασφάλειας για να μην γίνω αντιλιπτη κο συνεχίζω να τους ακολουθώ. Μπαινουμε σε μια πορτα που οδηγει σε εναν διαδρομο σκοτεινό.Μετά αφού ένας απο τους φυλακες  περνάει μια κάρτα απο ενα μηχάνημα ανοιγει αλλη μια πορτα που αναγράφεται πάνω ο αριθμός 14 και ίσα που προλαβαινω να μπω πριν κλείσει.Τώρα είμαστε σε ενα σκοτεινό δωμάτιο.
Ξαφνικα ο χώρος φωτίζεται και τα φώτα ανοίγουν ενα ενα κανοντας εναν διαπεραστικό ήχο.Το δωμάτιο που είμαστε μοιάζει με ενα τεράστιο ιατρείο. Στην μέση της αιθουσας υπαρχουν δυο κρεβάτια. Υπαρχουν παντού μηχανηματα ,φάρμακα οτιδήποτε θυμίζει νοσοκομειο.Κρυβομαι πίσω απο κάτι παλιές κούτες και περιμένω να δω τις κινήσεις τους.
Γιατί εμπλεξα  τον εαυτό μου σε τέτοιον μεγαλο Μπέλα για καποιον που δεν δίνει δεκάρα για μένα;
Οι φυλακές τοποθςτουν τον Harry σε ενα απο τα δυο κρεβάτια και παρα τους υβρισμους και τα σπρωξίματα του καταφέρνουν να τον δέσουν πανω στο κρεβάτι. Τους καρπούς του,την μέση του και στα πόδια τους αστραγάλους.Βάζουν στον λαιμό του ενα σιδερένιο κολλάρο και παταν ενα κουμπί με αποτέλεσμα να ανοίξει ενα πρασινο κουμπί πανω στο περιλαίμιο που του εβαλαν. Φόβος αρχίζει και με κατακλιζει όταν βλέπω οτι ένας απο τους φρουρούς κρατάει ενα μικρο μηχάνημα στα χέρια του έτοιμος να πατήσει ενα πρασινο κουμπί.
-Να περιμένουμε τον πατερα του μήπως;, λέει ο ένας.
-Ναι βέβαια μην χασει το σόου που γίνομαι μπάρμπεκιου, ο Harry πεταγεται στην συζήτηση μαι φαίνεται οτι το χιουμορ του δεν τον εγκαταλείπει ποτε.
Μπάρμπεκιου είπε?
Όχι θεέ μου σε παρακαλώ να μην είναι αυτο που σκέφτομαι. Δεν θα το αντεξω.

Αγριευουν τα πράγματα και σταμάτησα και σε κρισμο σημειο😱Το επόμενο κεφάλαιο φυσικά και θα είναι "Μαρτύριο 2" γιατί ακόμα δεν είδατε τίποτα.
Ψήφιστε και σχολιαστε για να με βοηθησετε να συνεχίσω.
Τα φιλια μου😘Τα λεμεεε