Prison(Harry Styles Greek Fanfiction)

Σ'αγαπάω

Περασαν 2 μερες.

Περασαν 5 μερες.

Περασε μια ολοκληρη βδομαδα και ο Harry δεν ειχε φανει πουθενά.Η τελευταια φορά που τον είδα ηταν εκεινη την μερα στην τραπεζαρια που ειχε μια εκρηξη θυμου και ετσι απλα εξαφανιστηκε.

Βρίσκομαι σε τεράστια σύγχηση.Ο Ντέιβιντ είναι εδώ.Μπορεί ανα πάσα στιγμή να μου κάνει ότι θέλει και ο Harry αντί να είναι εδώ μαζί μου να μου συμπαραστέκεται δεν ξέρω και γω που στο καλό βρίσκεται.Αποφασίζω να βγω στο προαυλιο να πάρω λίγο καθαρό αέρα.Ο χώρος της τραπεζαρίας με πνίγει. Όλα με πνίγουν. Θέλω να φύγω από εδώ.

Έχει πολύ καλή μέρα σήμερα αλλά αποφασίζω να κάτσω στον ίσιο.Δεν είναι σχεδόν κανείς έξω.Κοιτάζω προς το κτίριο και βλέπω μια φιγούρα να με κοιτάει απο το παράθυρο.

Ο ΝΤέιβιντ. Κατευθείαν παίρνω αλλού την ματιά μου. Φέρνω στον νου μου το αυτάρεσκο χαμόγελο του και αηδιάζω. Δεν θα ξεφύγω ποτέ από αυτόν; Γιατί μου το κάνει αυτό; Κάθε μέρα τα ίδια ερωτήματα και καμία απάντηση δεν μπορώ να βρώ. Αν ισχύει ότι όλα συμβαίνουν για κάποιο λόγο τότε θέλω τον μάθω. Και αν όντως το κάρμα επιστρέφει συμπεριφορές ελπίζω να μην αργήσει να κάνει την δουλειά του. Άνθρωποι σαν τον Ντέιβιντ πρέπει να τιμωρούνται σκληρά. Άνθρωποι σαν αυτόν θεωρούν ότι όλα και όλοι είναι κτήμα τους, επιβάλλονται συνεχώς στους άλλους και μεθυσμένοι από την ζάλη της δύναμης και της εξουσίας ευχαριστιούνται από τον πόνο των άλλων.

Χαμένη στις σκέψεις μου παρατηρώ τον Harry στην άλλη μεριά της αυλής πίσω απο το κιόσκι να να μιλάει στο κινητό.Κινητό;Που στο καλό το βρήκε;Σηκώνομαι κατευθείαν και σχεδόν τρέχω προς το μέρος του.Μόλις με βλέπει κλείνει γρήγορα το κινητό του και το βάζει στην τσέπη του. Όχι δεν θα την σκαπουλάρει τόσο γρήγορα.

-Τι στο καλό τρέχει μαζί σου;,τον χτυπάω με δύναμη στο στήθος και παραπατάει προς τα πίσω.

-Ηρέμησε και άσε μου να σου εξηγήσω, με πιάνει απαλά από τους ώμους αλλά εγώ απομαρύνω κατευθείαν τα χέρια του.Είμαι θυμωμένη και λυπημένη μαζί του

-Να μου εξηγήσεις τι; Ότι τώρα που σε χρειαζόμουν πιο πολύ από ποτέ ξαφνικα άνοιξε η γη και σε κατάπιε; Ε; Πες μου. Δεν μπορείς να φεύγεις και να έρχεσαι όποτε θες σαν να μην υπάρχω.

Το πρόσωπο του είναι αρκετά ήρεμο.Δεν φαίνεται νευριασμένος.

-Τελείωσες; Μπορώ να σου εξηγήσω τώρα; Ωραία ναι έχεις δίκιο η συμπεριφορά μου ήταν απαράδεκτη και συγγνώμη απλα είχε κάτι δουλειές και δεν ήθελα να σε μπλέξω.