Prison(Harry Styles Greek Fanfiction)

Η συνεδριαση

Αφού φεύγει γλιστραω στον τοίχο και κάθομαι στο πάτωμα βάζοντας το κεφάλι μου αναμεσα στα γόνατα και ξεσποντας σε κλάματα.Γιατι να είναι τόσο σκληρός μαζί μου;Γιατί να με βασανίζει με αυτον τον τρόπο; Είναι ένας αδίστακτος ψυχοπαθεις που πρέπει να φοβαμαι;
Τον φοβάμαι και τον μισώ.
Οταν όμως άγγιξε τα χείλη του με τα δικά μου ενα κάψιμο κατέβαλε την κοιλιά μου και και όσο πιο πολύ διαρκούσε το φιλί το κάψιμο τόσο πιο πανω κατευθυνόταν το καψιμο και ο τελικος προορισμός ηταν η καρδιά μου.Το κάψιμο έφτασε στην καρδιά μου για να την κάψει...Είναι δυνατόν να ξεκινήσει μια πυρκαγιά στην καρδιά μου απο αυτόν ενω ξερω οτι δεν θα υπάρχει κανεις ν την σβήσει;Και αν η πυρκαγιά εξαπλωθεί σε όλο μου το σώμα; τοτε θα είναι αργά ,δεν θα υπάρχει σωτηρία πια για μενα.Θα καώ ολόκληρη..Αξίζει λοιπόν να καώ;
Τι κάθομαι και σκέφτομαι;; Αρχίζω και χάνω τα λογικά μου δεν μπορεί.
-Που ήσουν ;.Σήκω πανω εχεις μια συνέδρια. Σε ψάχνω σε όλη την τραπεζαρία,λέει ο φύλακας μου μπαίνοντας στο μπάνιο.Σκουπίζω τα δάκρυα απο το πρόσωπο μου,δεν θέλω να καταλάβει οτι εκλαιγα.
-Ποια συνέδρια; ξεστομιζω όταν με πιάνει απο το μπρατσο και με σηκώνει .
-Για το χθεσινο επεισόδιο., είναι το μονο που λέει καθώς κατευθυνομαστε στο γραφείο της ψυχολόγου της πτέρυγας μας,την ψυχολόγο κύρια Evanjelin.
Για το χθεσινο επεισοδειο;;
Ωραια αυτό μας έλειπε να μπω σε μπελάδες οτι και καλά εχω κακή διαγωγή..Αυτός ο Σταιλς όλο σε προβλήματα με βάζει.
θα είναι και αυτός εκεί;
Θεέ μου σε παρακαλώ όχι δεν θα αντεξω δεύτερη δωση θυμού Harry σε τόσο μικρο διαστημα.
Οι φόβοι μου επιβαιβεονονται μόλις μπαίνω στο γραφείο και βλέπω στην μια καρέκλα την κ.Evanjelin και στην αλλη το αγόρι με τα ελκυστικά πράσινα μάτια που πετάνε σπίθες να κάθεται σταυροπόδι περιμένοντας προφανώς εμένα να ξεκινήσει η συνεδρίαση.Η μονη άδεια καρέκλα είναι δίπλα του και είμαι αναγκασμένη να κάτσω εκεί.Αφού ο φύλακας με βάζει να κάτσω φεύγει από το δωμάτιο και μενουμε οι τρεις μας.Το τερας, η Πεντάμορφη και η κύρια Evanjelin ίσως να είναι η τσαγιέρα και το μονο πράγμα που κρατάει το τέρας απο το να μου ξανά επιτεθει
-Λοιπόν Harry, Evelyn άκουσα οτι βρεθηκατε σε ενα ειδος καβγά χθες και σήμερα είμαστε εδώ για να τα βρείτε μεταξύ σας να ζητήσετε συγγνώμη και να καθαρίσει η ψυχή σας.
-Τι σκατά σε καθολικό σχολείο εχώ έρθει και δεν το ξέρω; λέει σαρκαστικά ο Harry αλλάζοντας θέση στην καρεκλα.Τώρα κάθεται με τα πόδια του ελαφρώς ανοιχτα και οι αγκώνες του στηρίζονται στα μπουτια του.Τα χείλη του έχουν μια ροζ απαλή απόχρωση και μπορώ να διακρινω την πληγή που μάλλον του άφησα όταν τον δαγκωσα.Εκείνο το σημείο είναι λίγο πρησμένο και πανω του φαίνεται τέρμα ελκυστικό.
ΣΥΝΕΛΘΕ Evelyn.Συγκεντρώσου.
-Harry πρόσεχε πως μιλάς.Εοειδη ο πατέρας σου τυγχάνει να είναι αφεντικό μου δεν σημαίνει οτι μπορείς ν κανεις του κεφαλιού αοτ εδώ πέρα,τον μαλώνει αυστηρά η κ.Evanjelin και ενα γελακι ξεφεύγει απο τα χείλη μου όταν βλέπω την φάτσα του Harry που μοιάζει με 5χρονο αγοράκι που μόλις του έκαναν κυρηγμα για μια αταξία. Μάλλον δεν είναι συνηθισμένος στο να τον μαλώνουν.
Μα για μια στιγμη.. Αν το αφεντικό της κ.Evanjelun είναι ο πατέρας του αυτό σημαίνει... σημαίνει οτι ο πατέρας έχει αυτήν εδώ την φυλακη. Κλινικη είναι αλλά και παλι εμένα μου μοιάζει με φυλακη.
Τι ειδους πατέρας θα έκλεινε τον γιο του σε ενα τέτοιο μέρος;
. Έχει κανει κατι τόσο φριχτό για να τον κλείσει εδώ μέσα;
wow ίσως τελικά η μητέρα Μου να μην είναι η χειρότερος γονιός του κόσμου.
-Evanjelyn εχεις να προσθεσεις κάτι;Μοιάζεις χαμένη στις σκέψεις σου.. μοιράσου μαζί μας τι σκέφτεσαι., με προτρέπει η κ.Evanjelyn.
Αρχίζω να σκέφτομαι οτι αυτή η συνέδρια είναι μια μπούρδα και σιγά μγν μοιραστω τις σκέψεις μου μπροστα του..Τα βλέμματα και των δυο είναι τώρα πανω μου περιμένοντας να απαντήσω σε αυτό που με ρώτησε. Ο Harry δεν έχει πετάξει καμια κακιά ουτε έχει έχει ασχοληθεί γενικά μαζί μου. Να ανησυχω;
-Δεν έχω να πω κάτι ούτος σι άλλος δεν εφταιγα.,αυτός έφταιγε, λέω και τον κοιτάω.Ξέρω οτι δεν έπρεπε να μιλήσω έτσι απότομα αλλά μέσα μου βαθυα ήθελα να τον δω να θυμώνει. Ναι ειμαι μια τρελή.
-Ακούς τι λες;Εσύ μου εριξες φαγητό στην πλάτη πρωτη! φωνάζει και έχει σχηματίσει τα χέρια του σε 2 γροθιές.Τα ματια του έχουν σκουρυνει και μοιάζει με ηφαίστειο που είναι έτοιμο να εκραγεί. Η κ.Evanjelyn ίσως να είναι το μονο πράγμα που συγκρατει αυτό το αγριο θηρίο να μην ξεσπάσει. Πάντως δεν φαίνεται να ενοχλειτε απο τον εντονο διάλογο μου μς τον Harry,ακριβως το αντίθετο. Είναι λες και το περίμενε και τώρα γράφει κάτι σημειώσεις στο μπλοκακι της.Και γω έτσι θα κάνω οταν γινω ψυχολόγος, αν βέβαια βγω ποτε απο εδώ μέσα.
-Το εκανα καταλάθος..τι δεν καταλαβαινεις; Μάλλον δεν εχεις συνηθίσει να μην είσαι το κέντρο της προσοχής και μάλλον αυτό επιζητούσες χθες.
-Αν ήθελα να γίνω χθες το κέντρο της προσοχης δεν θα ασχολιομουν καν μαζί σου.. Είσαι ασήμαντη και αόρατη τόσο για μένα όσο και για αυτήν εδώ, λέει δειχνοντας την ψυχολόγο απέναντι μας.Τα λόγια του με πληγωνουν... με πληγωνουν γιατί ξέρω οτι είναι η αλήθεια.Ξέρω οτι για την ψυχολόγο αυτή είναι αλλη μια απλη συνεδρίαση με 2 διαταραγμενους και αποτςλει ρουτίνα για αυτήν.
Επίσης ξέρω ότι είμαι ασήμαντη για αυτον..αορατη ..
Ασήμαντη αόρατη

Ασημαντη αόρατη.
Όχι δεν πρέπει να κλαψω , θα συγκεντρθω θα του αποδείξω οτι αυτό που λέει δεν με επηρέασε καθόλου .Θα του δείξω οτι έχει άδικο , και ας είναι το μονο σωστο πράγμα που έχει πει αυτές τις μέρες.
-Σταματα να ασχολείσαι μαζι μου λοιπόν! σηκωνομαι και φωνάζω πλεον.Η κ.Evanjelyn προσπαθεί να μας καθυσηχασει αλλά την έχουμε γραμμένη και οι δυο κυριολεκτικά.
-Μην μου φωνάζεις εμένα!,ουρλιάζει κυριολεκτικά και η φλέβα του λαιμού του πετάγεται.
Τώρα σηκώνεται και αυτός και πετάει με δυναμη την καρέκλα του στην βιβλιοθηκη με αποτέλεσμα να πέσουν μερικά βιβλια στο πάτωμα μαζί και μια κορνίζα που απο την φάτσα της Evanjelyn την στιγμη οιυ την είδε να πέφτει μπορώ να πω οτι σήμαινε πολλά για αυτήν.
-Οτι θελω θα κανω!Δεν θα μου πεις τι θα κάνω και τι όχι Harry.
-Γαμω γιατί είσαι τοσο πεισματαρα όσο αυτή;,λέει τραβοντας τα μαλλια του.
Για ποια μιλαει;
-Ποια εννοεις;,ρωταω γεμάτη απορία,ενω ξέρω οτι αναφέρεται στην κοπέλα του. Η ψυχολόγος έχει φύγει από το δωμάτιο πανικοβλημενη προφανώς να φωνάξει τους φυλακες.
-Σταματά να μιλάς... Αχ γαμω σταματά απλά! Τα κανείς όλα τοσο δύσκολα! λέει προσγειονοντας την μπουνιά του λιγα εκατοστά πιο μακρυά από το κεφάλι μου στον τοίχο πίσω μου.
Τώρα βρίσκεται σε αποσταση αναπνοης από το πρόσωπο μου και παλι αναπνέω με δυσκολία. Το χερι του που χτύπησε τον τοίχο έχει ελαφρώς ματωσει αλλά δεν φαίνεται να τον ενοχλεί.Η κόφτη του ανάσα γδερνει κυριολεκτικά το δέρμα μου και το μονο που κάνουμε είναι να κοιταζομαστε στα ματια πριν κλείσω τα δικά μου και χάσω τις αισθήσεις μου.Αυτό ηταν.
Πάει.
Χάθηκα.
Χάθηκα στο πρασινο των ματιών του.

Τι έχετε να πείτε για αυτό το κεφαλαιο;Ποια είναι τελοςπα των αυτή η κοπελα του Harry που του θυμίζει την Evelyn?Στα επομενα κεφαλαια η δραση ξεκινάει και θα υπαρχει και Harry's pov.
Α επειδή τα κεφαλαια βγαίνουν λίγο μεγάλα πείτε μου αν προτειματε να είναι μικρα.
Ψηφιστε και σχολιαστε💘
Τα λεμεεε