Prison(Harry Styles Greek Fanfiction)

Νεο στηριγμα

Ανοίγω με δυσκολία τα μάτια μου και συνειδητοποιώ ότι βρίσκομαι σε ενα δωμάτιο νοσοκομείου.
Τι έγινε;
Τι μέρα είναι σήμερα;
Πως στο καλό βρέθηκα εδώ;

Όλα είναι θολά.Εντοπίζω με τα μάτια μου τον Harry να κάθεται στην απέναντι γωνία στην καρέκλα έχοντας γυρει προς τα πίσω το κεφάλι του και βγάζοντας έναν ήχο ροχαλητου.Φαίνεται αξιολατρευτος ακόμα και αν μοιάζει αρκετά ταλαιπωρημένος.Εχει σταυρωμένα τα χέρια του μπροστά στην κοιλιά του και τα πόδια του μαζεμένα που φαντάζει σαν κουβαρακι.Τόσο γλυκός.

-Harry,λέω σχεδον ψιθυριστά και κατευθείαν πετάγεται από την θέση του και με πλησιάζει.
-Θεέ μου Evelyn δεν ξες ποσο τρόμαξα!Ήσουν έτσι σχεδόν μια βδομάδα δεν το πιστεύω,νόμιζα θα με αφηνες,χαϊδεύει τα μαλλιά μου και με φιλάει απαλά στο μέτωπο.Το φιλί του μεθυστικό και καυτό νιώθω ότι θα αφήσει αποτύπωμα πάνω στπ δέρμα μου.Τα μάτια του είναι τόσο φωτεινά και χαρούμενα που με έχει δίπλα του.Αλλά κάτι κρύβεται από πίσω τους.Κάτι που με τρομάζει.
Μα πώς βρέθηκα εδώ;Το μυαλό μου αρνειται να θυμηθεί.

Κάθεται δίπλα μου και πιάνει το χέρι μου φέρνοντας το στο στόμα του.
-Σε αγαπω και συγγνώμη που θα το κάνω αυτό..Αλλά πρέπει.Πρέπει.Πρέπει.
-Να κάνεις τι;,δεν καταλαβαίνω τι λέει.Και σίγουρα αυτος που μιλάει δεν είναι ο Harry.Χωρίς να απαντήσει στην ερώτηση μου σηκώνεται και αρπάζει ένα μαξιλάρι από το διπλανό κρεβάτι.Όταν επιστρέφει πάνω από το κεφαλι μου δεν είναι πλέον ο Harry αλλά ο Tyler.Στην άλλη άκρη του δωματίου η Harley έχει ξεσπάσει σε γέλια καθώς βρίσκεται στην αγκαλιά του Harry,ο οποιος δεν κανει καμία κίνηση για να με σωσει.Απλά με κοιτάζει σαν μια ξένη
-Αυτο,λέει και τοποθετεί το μαξιλάρι πανω στο πρόσωπο μου πιέζοντας το με δυναμη.Αρχίζω να ασφυκτυω.Με ότι δύναμη έχω πάσχιζω να το τραβήξω μακρυά από το πρόσωπο μου αλλά άδικα.Ο Tyler είναι πολύ πιο δυνατός από μενα.
Προσπαθώ να τσιριξω...

-Σςςςςς,ηρέμησε ενας εφιάλτης ηταν.πάει περασε,μια φωνή με ηρεμεί και σκουπιζει τον ιδρώτα από το μέτωπο μου.

Δεν αργω να καταλαβω ότι αυτή η φωνή ανήκει στον Damen.

Ξαφνικά τιναζομαι από το κρεβάτι αλλά ο πόνος στην μεση γίνεται αισθητός και έτσι χάνω την ισσοροποια μου και πέφτω με δύναμη στο πάτωμα.

-Evelyn,Evelyn είσαι καλά;Απάντησε μου,γονατίζει δίπλα μου και με παιρνει στην αγκαλιά του τοποθετώντας με ξανά στο κρεβάτι.