Prison(Harry Styles Greek Fanfiction)

Αντιο?

-Harry,τι κανεις εδώ;,ψιθυρίζω όταν απομακρύνει τα χέρια του από το στόμα μου.
-Ήρθα...Ήρθα για να σου εξηγήσω έλα μαζί μου,πιάνει το χέρι μου για να με σηκώσει αλλά κρατιέμαι ξαπλωμένη.Είναι γελασμένος ότι θα κάνω ότι και αν μου λεει.
-Σήκω και φύγε Harry δεν πρόκειται να έρθω πουθενά μαζί σου βραδιάτικα οταν εσ,σταματώ την πρόταση μου όταν ακούω βήματα έξω από την πόρτα.
-Απλά μην πεις σε κανέναν ότι είμαι εδώ, αν με αγαπας εστω και λιγο Evelyn σε παρακαλω μην πεις τίποτα,λέει γρήγορα και ισα ισα που προλαβαινει να κρυφτεί κάτω από το κρεβάτι πριν μπει στο δωμάτιο ο Damen.

Δεν μπορώ να μαρτύρησω τον Harry.Όσο και να τον μισώ,Όσο και να τον απεχθάνομαι αυτή την στιγμή,στην καρδιά μου έχει μια ξεχωριστη θέση το συναίσθημα μου για αυτόν.
Πού είναι πιο δυνατό από κάθε μίσος.

Πιο δυνατό από κάθε κακό.

Είναι το συναίσθημα που ένιωσα την πρώτη φορά που τον αντίκρισα.
Είναι το συναίσθημα που μόλις τον είδα πριν λίγο στο δωμάτιο η καρδια μου φτερουγισε από μόνη της,αυτόνομα,χωρίς να της δώσω εγώ εντολη.Γιατί ο Harry και μόνο με ένα βλεμμα,και μονο με μια λέξη να πει με κάνει δικιά του,ακόμα και τις στιγμές που ορκίζομαι ότι δεν νιώθω τίποτα γι αυτον.Λέω συνέχεια ψέμματα στον εαυτό μου μπας και τον πείσω να προχωρήσει μπροστά,μακρυά από τον Harry.Να μαι όμως παλι.
Γυρνάω πάλι πίσω σε αυτόν.
Είμαι τρελή.
-Damen τι κάνεις εδώ;,ρωτάω όταν με πλησιάζει και κάθεται δίπλα μου.Αν μπορούσε ο Harry θα έβγαινε κάτω από το κρεβάτι και θα σκότωνε επί τόπου τον Damen είμαι σίγουρη.
-Ήρθα να σου πω ότι οπου να'ναι οι γονείς σου θα έρθουν να σε πάρουν από δω.
-Τι;Γιατι;Οχι!

Δεν ξέρω αν πρεπει να χαρώ ή να βάλω τα κλάματα.Εννοώ ναι θέλω να φύγω από δω,ή μάλλον ήθελα.Όταν όμως γνωρίσα τον Harry..λοιπόν σχεδόν αγάπησα το μέρος.Ναι αλλά ο Harry δεν σε αγαπαει σκέφτεται το μυαλό μου αλλά αντιπιτιθεμαι σκέφτοντας ότι αν δεν με αγαπούσε τι έκανε τέτοια ώρα στο δωμάτιο μου;Αν δεν με αγαπούσε δεν θα έμπαινε στον κοπο να μου εξηγήσει,θα με αγνοουσε.
Δεν ξέρω τι να σκεφτώ.
-Evelyn ο πατέρας σου απεσειρε τις κατηγόριες και η μαμά σου ανησυχεί,γιατί όλο ατυχήματα σου συμβαίνουν εδώ μεσα,έχει ένα δίκιο μην το αρνείσαι.Τωρα θα είσαι ασφαλής στο σπίτι σου,προσπαθω να συμβαδισω μαζί με τα λόγια του αλλά δεν μπορώ.Γιατι πολύ απλά δεν θέλω να γυρίσω πισω στο σπίτι μου,εκεί θα είναι χειρότερα από δω.Ο David θα με εκμεταλλευτεί και θα γινώ πάλι το θύμα.Όχι δεν θελω.Εύχομαι να μπορούσα να μμετακομίσω από το πατρικό μου σπίτι αλλά η μαμά μου λεει πρέπει πρώτα να δουλέψω και μετά.Ο δε David απλά δεν μου δανείζει δεκαρα γιατί με θέλει δίπλα του.Το τερας.
-Damen όχι δεν θελω να φύγω από δω,του σφιγγω το χέρι και κοιτάω με βάθος τα καταγάλανα μάτια του.
-Ακούς τι λες;Σου είπα ότι αυτό το μέρος σου κάνει κακο.Λοιπόν πάω να σου φέρω μερικά χαρτιά να υπογράψεις και μετά θα είσαι έτοιμη να φύγεις από δω.
-Και γιατί δεν περίμεναν μέχρι το πρωι;
-Όσο το συντομότερο,τόσο το καλύτερο.Η άρνηση σου να τους δεις νωρίτερα τους ανησύχησε ακόμα πιο πολυ γιαυτο,λέει καθώς εξαφανίζεται από το δωμάτιο και ο Harry πετάγεται κατω από το κρεβάτι μέσα σε δευτερολεπτα.
-Σήκω θα σε πάρω από δω.Δεν μπορούν να σε απομακρύνουν από μενα Evelyn δεν θα το επιτρέψω,πηγαινοέρχεται στο δωμάτιο και τελικά γονατίζει δίπλα μου.
-Δεν χρειάζεται να με βγάλουν από δω για να απομακρύνθω από σένα.Απομακρυνθηκες εσύ πρώτος από μενα εδώ και καιρο,θέλω να σηκωθώ και να του φωνάξω στα μούτρα αλλά η μέση μου με πεθαίνει.
-Με αφησες χτυπημένη Harry!Με άφησε μονη!Φιλησες την Harley στο στόμα και φάνηκες να το ευχαριστιέσαι.Με κοροιδεψες μπροστά στα μούτρα μου.Ήμουν μια βδομάδα στο νοσοκομείο κι ούτε πάτησες το ποδι σου να με δεις..έχω και άλλα θες να συνεχισω;
-Έχεις δίκιο μωρο μου αλλά για όλα υπαρχει μια εξήγηση αν με άφηνες απλά να..
-Έχω βαρεθεί τις εξηγήσεις σου..Ξες κάτι ίσως τελικά να πρέπει να φύγω απο αυτό το μερος, μακρυά σου!
-Όχι δεν μιλάς εσυ!Ο Damen σου έκανε πληση εγκεφάλου είμαι σίγουρος.Τι σου είπε για μένα;
-Αυτό σε νοιάζει δηλαδή;Τι λένε οι αλλοι για σένα;Εγώ νόμιζα σε ήξερα καλύτερα από τον καθένα
Αλλά προφανώς εκανα λάθος.
-Επειδή είδες ένα κομμάτι του εαυτού μου που δεν είχες δει πριν δεν σημαινει ότι δεν με ξέρεις καλύτερα από τον καθένα Evelyn.Εσύ είσαι αυτή που με ξερει.Που με καταλαβαίνει.Είσαι αυτή που με αποδέχτηκε για αυτό που ήμουν.Με αγάπησες παρά τα ελαττώματα μου.Και δεν ξες πόσο σε αγαπάω εγώ.Δεν στο δείχνω το ξερω Evelyn..Είμαι άθλιος..Ότι και αν έκανα το έκανα για να σε προστατέψω από τον Tyler,όσο γελοίο και αν σου ακούγεται. Δραπετεψε μαζί με την αδερφή του πριν λιγο,μπορούσα να φύγω αλλά δεν το έκανα.Και ξες γιατι;Γιατι υπάρχεις εσυ!Και ευτυχώς δηλαδή.Δεν μπορούσα να σε αφήσω εδώ πίσω,αν έφευγα θα έφευγα μόνο μαζι σου.Και για μια φορά μην με διακόψεις και απλά ακου.Αν μετα από αυτά που θα σου πω δεν μείνεις ευχαριστημένη,μπορείς να φύγεις,να με αφήσεις όσο και αν με ποναει αυτό.

Νευω και περιμένω να ξεκινήσει.Αυτος ομως δεν ξεκινα.
-Evelyn πάμε να μιλήσουμε αλλού.O Damen όπου να ναι θα έρθει να σε παρει και θα πρέπει να του ορμηξω παλι..
-Harry είσαι τρελός;Αν φύγω από δω θα με ψάχνουν παντού.Και θα έρθουν και οι γονείς μου σε λίγο δεν μπορω.Θα δημιουργηθει φασαρία.
-Απάντησε μου μόνο σε μια ερώτηση:Θέλεις να φύγεις από αυτο το μέρος;,με ρωταει ευθέως κοιτάζοντας με στα ματια.Η ματιά του τόσο διεισδυτική που φοβάμαι μήπως διαβάσει τις σκέψεις μου.Μου έχει λείψει η παρουσία του δίπλα μου.Η καυτή ματιά του.Μου έχουν λείψει τα πάντα πάνω του.
Του λείπω άραγε και γω το ιδιο;
-Οχι,απαντάω και ξέρω ότι αυτή είναι η Αλήθεια.Δεν θέλω να φυγω.Θέλω να μεινω εδώ.Μαζί του.
Με αγαπάει.Με τον δικό του τροπο.
Νιώθω ασφαλής δίπλα του ακόμα και αν οι άλλοι πιστεύουν ότι κινδυνεύω δίπλα του.Ναι ίσως στην αρχή κινδύνευα.Κινδυνευα μήπως χαθώ μαζί του.Στο σκοτάδι του.Η Αλήθεια είναι ότι τελικά χάθηκα.Οι άλλοι ομως δεν γνωρίζουν ότι είναι ο πιο γλυκός κίνδυνος που θα μπορούσε να μου τύχει.
Όλα τα ζευγάρια περνάν κρίσεις και ίσως αυτή να ήταν η πρωτη μας,ίσως να μην την ξεπεράσαμε ακόμα άλλα αν προσπαθησουμε όλα γινονται.
-Μου έχεις εμπιστοσύνη;
-Ναι Harry,μπορει και να μην τον εμπιστεύομαι δεν ξέρω.Μπορεί αυτό που κάνω να είναι λάθος,άλλα δεν μου έχουν μείνει αλλες εναλλακτικές.Το μόνο σίγουρο είναι ότι δεν θέλω να φύγω από δω και κάτι μου λεει οτι ο Harry θα κανει τα παντα για να με κρατήσει κοντά του.
-Ωραία τότε απλα εμπιστεψου με,λέει και με παίρνει προσεκτικά στην αγκαλιά του.Με φιλάει απαλα στο μετωπο και ψιθυρίζει ένα συγγνώμη στο αυτί μου καθώς βγαίνουμε από το δωματιο.

Που παμε;

Είχα πει ότι θα υπάρχει μάχη σε αυτό το κεφάλαιο Αλλά μάλλον θα καθυστερήσει να συμβει μμμμ:)
Λέτε η Evelyn να βγει τελικά από αυτό το μέρος;Ποιος ξέρει....
Καλό βραδυ,Τα λεμεε<3