Prison(Harry Styles Greek Fanfiction)

Το επομενο βημα

Evelyn's pov
Το απογευματινό αεράκι που μπαίνει μέσα απο το παράθυρο χτυπά απαλά στο πρόσωπο και με ξυπνάει απο τον βαθύ μου ύπνο.Ανοίγω τα ματια μου και σηκονομαι να κλείσω το παράθυρο.Το ολόλευκο φόρεμα που φοραω αιωρείται καθώς κατςυθυνομαι στο παραθυρο και μοιάζει υπέροχο.Μου αρεσει ο τροπος που αιωρειται το φορεμα και αποφασιζω να μην κλείσω το παραθυρο.Ανταυτου πάω κοντά του ,βγάζω το κεφάλι μου απέξω και κλείνω τα ματια ονειρευοντας αυτον.Τον Harry.Την αδελφή ψυχή μου.Τον μοναδικό ερωτα της ζωής μου.Μα που είναι έχει αργήσει.. Ο ήχος του αυτοκινήτου με βγάζει απο τον λήθαργο και αισθάνομαι την παρουσια του.Του χαμογελαω γλυκά και αυτός καθεται απλα σκυθρωπός.Ουτε ενα μοιδιαμα ουτε τίποτα.Κάθεται ακίνητος καρφώνοντας με με το βαθύ του βλέμμα. Το χαμόγελο σβήνει απο τα χείλη μου όταν τον βλέπω να κρατά ενα γαλόνι βενζίνη και εναν αναπτήρα στα χέρια του.Το παράθυρο ξαφνικα κλείνει και ίσα ίσα που προλαβαινω να τραβηξω το κεφάλι μου μέσα.ο ουρανος σκοτεινιάζει και γκρίζα σύννεφα τον καλύπτουν.Τρέχω προς την πόρτα του δωματίου αλλά κλεινει και αυτή. Ακούω τα βαριά βήματα του να πλησιάζουν το δωμάτιο.Του φωνάζω,τον εκληπαρω να μου ανοίξει αλλά αυτός ακάθεκτος συνεχίζει να προχωράει και να σιγοτραγουδαει ενα τραγουδι.Τα γυμνά μου πόδια υγραινονται απο το υγρό που μπαίνει κάτω απο την πόρτα. Η μυρωδιά προδίδει περί τινος υγρό πρόκειται. Βενζίνη. Μα τι κανει; Δάκρυα αρχίζουν και ποτίζουν το ολόλευκο φόρεμα μου.
-Harry σε παρακαλώ σταματά σαγαπαω!Σταματα!!,χτυπάω με τις γροθιές μου την πόρτα αλλά τίποτα.Δεν μου ανοίγει.
-Ηρεμησε..Για το καλό σου το κάνω..Όλα θα τελειώσουν γρηγορα σσσσ...
Καπνός αρχίζει και γεμίζει το δωματιο.Το νιώθω.Το οξυγονο γύρω μου λιγοστεύει.Τρέχω στο παραθυρο και βάζω όλη μου την δυναμη να το ανοιξω αλλά μάταια.Είναι λες και είναι κολλημένο.Του ζητάω βοήθεια καθώς πηγαινει στο αυτοκίνητο αλλά δεν μου δινει σημασια.Μπαίνει μέσα στο αμάξι και φεύγει και εγώ είμαι εδώ κολλημένη έτοιμη να πεθάνω. Ν πεθάνω απο τα ίδια του τα χέρια.Το σπίτι τυλίγεται στις φλόγες το ίδιο και εγω..
-Οχιιιιιιι,τιναζομαι απο το κρεβάτι μου και βρίσκομαι στην αλλη γωνία του κρεβατιού.Ο ιδρωτας στάζει απο παντου στο σωμα μου και είμαι τόσο λαχανοασμενη που δύσκολα ξαναβρισκω τον ρυθμο της αναπνοής μου. Μου παιρνει ενα δευτερόλεπτο να καταλάβω οτι δεν καίγομαι. Είμαι σώα και αβλαβής. Ηταν ένας τρομαχτικος εφιάλτης που ήρθε να προσθεθει στην λίστα των ονείρων που μου κανουν την ζωή δύσκολη.Ειχαμε αυτά με τον πατριό μου τώρα έχω και αυτά με τον Harry.Ποσο πόνο μπορω να αντεξω άραγε;