Prison(Harry Styles Greek Fanfiction)

Συγγνωμη..

Harry's pov

Δεν θέλω να την ταλαιπωρω.

Μοιάζει τόσο ευθραυστη μέσα στην αγκαλιά μου αυτή την στιγμη,σαν ένα πληγωμένο περιστέρι που ψάχνει καταφύγιο.Είμαι το καταφύγιο της.
Το νιωθω.
Από τον τροπο που σφίγγει με το χέρι της την στολή μου,έστω άθελά της.Αλλά εγώ καταλαβαίνω.
Καταλαβαίνω ότι όταν βρισκεται στην αγκαλιά μου νιώθει πιο ασφαλής από ποτέ.

Οι γονείς της θα έρθουν να την πάρουν μακρυά από αυτό το μέρος,αλλά δεν μπορώ να την αφήσω να ξεγλυστρισει έξω από τα χέρια μου τόσο απλά.Την αγαπώ με όλο μου το είναι.Της φέρθηκα απαισια αλλά το έκανα για το καλό της.

Αν ήταν καποιος άλλος στην θέση μου θα την άφηνε να φύγει από αυτό το απαίσιο μερος για το καλό της.Αλλά όχι εγώ είμαι εγωιστής.
Την θέλω δίπλα μου.
Την αγαπώ.Αν φύγει δεν θα έχω να ελπίζω σε τίποτα.

Αν φύγει θα φύγει ότι εχω.Θα χασω τον εαυτό μου ξανα.
Και δεν θέλω.
Δεν θα το αντέξω.

-Harry που παμε;,λεει σιγανά βγάζοντας με Από τις σκέψεις μου.Η φωνή της σαν χαδι με ακουμπα.Πόσο μου εχει λειψει η φωνη της,το γλυκο μουδιασμα που νιώθω οταν με αγγιζει.Μου έχουν λείψει όλα πάνω της.

Της λείπω και γω άραγε ή την έκανα να με μισήσει τοσο πολύ;

-Σσςς,την καθυσιχαζω καθώς περνάμε από εναν φρουρο που για το καλό μας τον έχει πάρει ο ύπνος στην καρέκλα του.Αφού ανεβαινουμε με το ασανσέρ στον τελευταίο οροφο,περνάμε μέσα από μια κίτρινη πορτα που λεει "ΑΠΑΓΟΡΕΎΕΤΑΙ ΑΥΣΤΗΡΆ Η ΕΊΣΟΔΟΣ" με κεφάλαια έντονα μαυρα γράμματα,και φτάνουμε τελικά στην ταράτσα.

Εδώ έρχομαι καμία φορά όταν θέλω να σκεφτω μόνος μου.Κοιτάω τα αστέρια και είναι τόσο όμορφα παντα.Σαν αυτην.Ήθελα να μοιραστώ αυτό το θεαμα μαζί της.Θέλω να μοιράζομαι τα πάντα μαζί της.Ένα σπιτι,ένα δωμάτιο,ένα μπάνιο.Ζητάω πολλά;

Μάλλον ναι.Το μόνο κοινό που μπορούμε να έχουμε αυτή την στιγμη,το μόνο δικο μας κοινο,είναι τα αισθήματα που έχουμε ο ένας για τον αλλον.Ελπίζω δηλαδή...
-Δεν είναι όμορφα εδω?,την τοποθετώ προσεκτικά στο πάτωμα.Βριζω τον εαυτό μου που δεν της έφερε κάποια κουβέρτα η κατι.
-Ναι πραγματικά..αλλα...δεν.. Δεν καταλαβαίνω,πιάνει ασυνεσθητα την μέση της.

Μισώ να την βλέπω χτυπημένη.Κι όλα αυτά εξαιτίας μου.Και τι δεν θα έδινα να επαιρνα εγώ όλο της τον πονο.Εγώ θα άντεχα.Θα τα άντεχα ολα για αυτην.
Το μόνο που θέλω είναι να ειναι καλα.
Πάντα ομως πετυχαίνω το αντίθετο.
Πόσο ηλίθιος.