Chap6
Jac
Nagulat ako sa nabasa ko. Hindi ko naman inaasahang mac-coma siya. O baka naman nananaginip lang siya? Ang dami namang twist nito.
Na-arrange marriage siya at di niya pa nakikilala. Tapos ampon siya. Tapos si Tyler boyfriend niya pala dati. May amnesia pala siya. Tapos ngayon nacoma naman siya for 14 months.
What kind of life is that?
Oh I forgot its a story.
Umiling na lang ako. Gusto kong malaman kung anong mangyayari sa next chapter. This story is making me curious.
Ililipat ko na sana sa next page ng magring yung phone ko.
Who is it now?
"Who is this?"sagot ko.
["Really? Where are you?"] Iritado ngunit maginoong boses ang narinig ko.
"Ohh..you. Are you going to ask kung bakit hindi ako pumunta sa race before christmas?" Tanong ko because I already know that this is Jacques. Sinadya ko talagang hindi pumunta non. Its 2 days before Christmas. Naisip ko lang na wag na lang siyang siputin. At 1 month na nga ang nakalipas. Buti na lang hindi nakuha ni Jac yung number ko ng mga panahong yun.
Kung nagtataka kayo kung bakit Jac? Wala lang ang haba kasi ng Jacques. Kaya Jack na lang.
["Oh eh bakit nga? I've been waiting for you. Tapos tinanong ko si David kung bakit wala ka..pero wala siyang alam. I ask your number but he won't give it to me."]
Yeah yeah..I don't care.
Suminghot ako dahil hindi ako makahinga. Tumayo ako para kumuha ng tubig sa kusina.
["Because you didn't show up..you have to give me your Hummer."]
Nabitawan ko yung basong iniinoman ko at yung cellphone. Sumakit yung ulo ko at kitang kita ko ang pag-ikot ng paligid ko.
Natumba na lang ako at nawalan ng malay.
"Don't panic..she's just tired. There's nothing to be worried of." Nagising ako sa boses ng lalaki.
Nasa ospital ako. Napalingon ako sa lalaking may buhok na hanggang balikat na nakatalikod hindi ko siya masyadong makilala dahil nanlalabo pa ang paningin ko.
"Oh..gising na pala siya." Lumingon sakin yung lalaking nakatalikod na si Jac pala. Ngayon ko lang napansing mahaba pala ang buhok niya. Dahil nung nag-drag race eh nakapuyod siya tsaka nakasuot ng helmet.
Umalis yung doctor at naiwan kaming dalwa.
"Okay ka lang?" Tanong niya. Tumango naman ako at umupo. Medyo naliliyo pa rin ako pero kaya ko naman.
Tiningnan ko ang buong kwarto tsaka napansing hindi ko mabasa yung ibang nakasulat. Medyo ipinikit ko ang mata ko para mabasa.
Alam ko na kung bakit masama ang pakiramdam ko. Nanlalabo na siguro ang mata ko. Ganito talaga ang symptoms kapag lumalabo ang mata dahil ganito rin ang nangyari kay Nill.
Kababasa ko ng story nanlalabo na ang mata ko..tsk tsk.
"Are you sure you're okay?" Tumango ulit ako. Kulit.
"Eh bakit kasi hindi ka sumipot sa race..mahigit isang buwan na ang nakalipas. Hindi naman kita macontact hindi rin kita mahanap. Tapos umalis pa kami nung pasko. You're really a pain in the ass." Iling niya.
Then I remembered Marhiz. You're such a pain in the ass. Then punch Tyler. Hindi mo talaga alam kung anong twist sa buhay mo no? Today your enjoying your life then the next day you want to end your life.
"Well..Sorry but you can't have my Hummer." Sabi ko at sumandal sa unan. Nahihilo kasi ako.
"Seriously..I thought you were joking around, because I was scolding you. But then I heard some glass broke. Kaya pinilit ko si David na sabihin sa akin kung nasaan ka. I said its an emergency kaya binigay niya. Then I saw you unconsious. Akala ko nga nagpakamatay ka dahil nabubog yung kamay mo." Napatingin ako sa kamay kong may benda at lumingon ulit sa kanya.
"What a speech." Sabi ko sabay irap.
"I'm glad your fine." Seryoso niyang sabi. Sa biglang pagseryoso niya napansin kong bagay pala sa kanya ang mahabang buhok. It made him look like a god. His burning eyes and pointy nose..ooww shit what is happening. Bakit ko siya pinagnanasaan? Then his lips. Oh my.. I'm sweating. Real bad.
"Are you really okay?" Tanong ulit niya.
Alanganin pa akong tumango.
"Cause its really cold and its kinda disturbing that your... sweating?" Nagtataka niyang tanong.
I know. I know. Pero bakit ang init? Nilalagnat na ata ako. Tama.
PERO BAKIT ANG SEXY NIYA SA WHITE V-NECK SHIRT????? AAHHHHH..TAMA NA!!
"Huy?" Napalingon ako sa kanya ng sumigaw siya.
"Ah oo..oo..sige tulog muna ako." Sabi ko at bumaling kung saan wala siya.
This is bad.
Nagising ako sa isang malakas na boses.
Lumingon ako at nagulat ako ng nakita ko si Stan, Trev, Hill, at si Mama na nakaupo sa sofa.
"Anong ginagawa niyo rito?" Sabi ko sabay upo.
"Oh gising ka na pala." Sabi ni Mama. Obviously.
"Why are you here? Ang sabi naman ng doctor makakalabas na rin ako. Nagpahinga lang ako saglit."
Sabi ko at tumayo papunta sa gamit ko..na dinala ni Jac kanina. Hindi naman ako naconfine eh. OA lang yun. Ni hindi nga ako nakaswero.
Pagkatayo ko ay sumunod agad si Trev. "Tulungan na kita." Hinayaan ko na lang siya dahil medyo nahihilo na rin naman ako.
"I think kailangan ni Jill ng gamot. Trevor will you please come with me sa pharmacy?" MAARTENG sabi ni Hill. Hindi naman halatang may gusto siya sa ex ko diba?
"Ah..pwede namang mamaya na yun pagkalabas ni Jill ng hospital." Sabi ni Trevor sabay kamot sa batok.
"Uh..no kailangan ng bumili. Ayaw mo bang sumama sakin?" Pacute na sabi niya. Napailing na lang ako. Ewan ko sa inyo.
Napalingon kami lahat ng bumukas ang pinto at tumambad si Jac.
"Goodevening. I'm Jacques Vernon." Sabi niya sabay lahad ng kamay kay mama. Masyado naman siyang pormal.
Tumango si Mama at hindi tinanggap ang kamay kaya unti unting ibinaba ni Jacques yung kamay niya.
"You are Juliana Vernon's son?" Tumango si Jac.
"Yes..only son." Hindi na siya tiningnan ni Mama matpos nung sinabi niya at binaling na lang si Stan. "Tristan mauuna na kami nina Hill at Trevor. Ihatid mo na lang si Jill sa unit niya."
Bumeso sa akin si Mama at lumabas na silang tatlo.
"Tristan okay lang na ako na lang ang maghatid sa kanya." Sabi ni Jac at hinila ako sa tabi niya.
"Sorry pare..pero sakin ipinahahatid ni Tita Sheryl si Jill. So if you'll excuse us." Sabi ni Stan at hinila rin ako palabas.
Hindi na ako nakapagsalita at tiningnan ko na lang na umigting ang panga ni Jac sa hindi malamang dahilan.
To be Continued..
