DEVRİMİN MİLADI

10. BÖLÜM: ''AŞIK BİR BULUT''

Merhabalar.

Hepinize hayırlı Ramazanlar! <3

Sizleri çokça özledim. Bölüm atmayalı o kadar uzun bir süre olmuş ki... Okulla yazma işini bir arada götüremedim ne yazık ki... Derslerim fazlasıyla ağırdı. Ee hafta sonu diyebilirsiniz... Hafta sonlarımda ders çalışma, ödevler, dinlenme derken hızla geçti. Bu yüzden bu kadar uzun süredir bölüm atamadım. Çok şükür okulum bitti. Artık bolca bölüm atacağım inşallah. Keyifli okumalar.

10. BÖLÜM – AŞIK BİR BULUT

Bölüm Şarkımız: Coldplay-Hymn For The Weekend

''Hayat bir içki ve aşk bir uyuşturucu.''

*

Gözlerimi yataktaki kişiden ayıramazken Mirza'nın söylediğini idrak etmeye çalıştım. Yatan kişi dediği gibi abisiyse Bulut bunu neden bilmiyordu?

''Söyle.''

''Ne?'' dedim anlamayarak.

''Soruların seni boğmasına izin verme. Ne söyleyeceksen söyle.''

İç karmaşamı fark etmesine şaşırsam da belli etmedim.

''Bulut. Bulut abinin yaşadığını bilmiyor.''

Abisinde olan bakışları ağır bir şekilde beni bulurken dikkatle onu inceledim.

''Sadece Bulut değil, hiç kimse bilmiyor.''

Söylediğine bir anlam yükleyemezken ''Neden?'' diye sordum. ''Neden hiç kimse bilmiyor? Ya da şöyle söyleyeyim. Hiç kimse bilmiyorsa ben neden biliyorum?''

''Abimin yaşaması için kimsenin bilmemesi gerek. Sana gelince...'' dedi kısık bir nefes alarak ''Evde ne aradığını söylemenin karşılığında bende sana sırrımı söyledim. Eşitlendik gibi düşün.''

Mantığım hala kabul etmiyordu. ''İyi ama abinin yaşadığını madem kimse bilmiyor bana nasıl güvenip söyledin ki? Evde ne aradığımı söylemem bu denli önemli miydi?''

''Bak.'' dedi gözleri beni delip geçerken ''O evde atılan her çöpte ne olduğunu bilmem gerek. O eve bir şey girse haberimin olması gerek. O evde ne aradığın, sana abimin yaşadığı söyleyebileceğim kadar önemliydi.''

''Anladım.'' dedim kısık bir şekilde.

''Ve seni son kez uyarıyorum. Eğer bir kişiye dahi bundan bahsedersen seni öldürürüm. Ardı boş bir tehdit olarak algılama bunu. Yemin ederim yaparım.''

Dediği gibi boş bir tehdit savurmuyordu. Gözleri, kelimelerin ağzından tane tane yavaşça çıkışı bu konuda ne denli ciddiyet sahibi olduğunu açıkça ortaya sunuyordu bana.

Aynı kararlı bakışlarla cevap verdim ona. ''Söz.'' dedim tüm ciddiyetimle. ''Söz veriyorum sırrını kimseye söylemeyeceğim.''

***

Hızlı adımlarla geldiğimiz yolu yavaş adımlarla geri dönüyorduk. Önümdeki taşa orta bir hızla vurduktan sonra uzaklaşmasını dalgınca izledim. Birbirimize söyleyecek bir şeyimiz var mı diye düşündüm o an. Mirza'yla konuşmak isterken aynı zamanda ölesiye susmak istemem ayrı bir ironiydi benim için.

''Aileni kaybettikten sonra mı amcanlarla yaşamaya başladın?''

Geçen saniyeler içerisinde bir cevap alamayışım üzerine sorumun yanıtsız kalacağını düşünürken gelen ''Evet.'' cevabı ile şaşırdım.

Sanırım bundan yüz bulmuş olmalıyım ki bir soru daha sordum merakıma yenilerek. ''Sonuçta anne ve baban öldükten sonra onlar sana sahip çıkmışlar. Abinin yaşadığını bilmeyi hak etmiyorlar mı?''