Hanımeli çiçekleri açardı balkonunda,
Gözlerinden düşen yaşlar yoluma dökülürdü.
Bir amber kokusu yayılırdı sokaklarda,
Yorgun ayaklarının sesi, salonumdan duyulurdu.
Yansıması vitrinimde o kalbinin.
Kalbin ki elimden düşüverdi;
Bir kız etekleri dizlerinde,
Yanında yürümeye başladığı gün.
Geç kalmak bağışlanmalı bence!
Vapurların son seferi de olmamalı!
Gönül işi varsa yarım, iki yürekte;
Affedilmeli hatalar... Sürüp gitmeli;
Bizimki gibi büyük sevdalar.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
SENSİZLİĞİN MISRALARI
PoetryOy ve yorum yapmayı unutmayın! Arkadaşlarınızı etiketleyin! Kütüphanenize ekleyip yeni bölümlerden haberdar olun ! İlginiz için TEŞEKKÜRLER :)
