SENSİZLİĞİN MISRALARI

DENİZKIZI VE KUŞADAM I

Denizdi kızın saçları iki ucu kutuplara dayanmış
Mavi pullar kaplı sırtı güneşte ışıl ışılmış
Denizciler her gece fenerlerle bu kızı arardı
Gemiler liman liman denizkızının masallarını taşırdı
Bir kere göğe çıkabilmekti hayali
Bu yüzden gün doğunca gözlerini göğe dikerdi

Göklerde beyaz dev kanatlı, şahin gözlü kuşadam vardı
Her gün yükselip gökten denizine bakardı
Denizkızını gördü bir gün hızla gökten indi
Ürktü denizkızı ama kaçmak istemedi
Konuştular saatlerce biri gökte biri denizde
Su ile hava aşık oldu birbirine ilk görüşte

Her gün geldi kuşadam denize
Denizkızının gözü ise hep göklerde
Sevdiler birbirlerini arkadaşlıktan öte
Unuttular kaderlerini biri denizde biri gökte
Aşk bu ya gönül verdi bir kuşadama denizkızı
Ellerini bile tutamadı kuşadam
Parmaklarının arasında perdeleri vardı

Zordu aşk yoktu aşk iki ayrı diyardı
Kavuşmaz birbirine düşman iki cihandı
Korktu kuşadam göklersiz yaşamaktan
Kanat çırpıp rüzgarla uçamamaktan
Tercih etti kanatlarını deniz kızına
Küstü denizkızı vardı eciş bücüş bir kalamara
Duydu bunu kuşadam öfkeden gözü kör oldu
Denize yağdı gözyaşları yağmur oldu
Ve kesti kanatlarını sonsuza dek ayyaş bir balıkçı oldu

Lakin denizkızı gitmek istemeseydi göklere
Sever miydi kuşadamı
Ya da kuşadam göklerden bakıp aşık olmasaydı denize
Sever miydi denizkızını