Yokluğun diyorum sonra susuyorum...
Dilim tutuluyor, kaburgalarımı sızlatan bu duygudan.
Varlığına yazılan şiirleri teker teker siliyorum,
Gidişin dizelerimi yerinden sallıyor.
Özlemin acı kahve tadında;
Başlarda çarpıyor lakin içtikçe hoş tesiri.
Hasret boy boy sürgün veriyor, hatıralarının arasında.
Boşluğun büyüdükçe seraplarda karşılaşıyorum çehrenle.
Araf gibi her gece, elimi yatağın boş tarafına attığımda.
Karanlık bile yalnızlığımı aydınlatacak güçte.
Yokluğun diyorum sonra susuyorum...
Kalemim kıvranıyor, buhranında gönlümün.
Varlığında ben, ben idim.
Yokluğunda yüreği yitik,
hissi kopuk,
nağmeleri feryat bir şairim.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
SENSİZLİĞİN MISRALARI
PoesíaOy ve yorum yapmayı unutmayın! Arkadaşlarınızı etiketleyin! Kütüphanenize ekleyip yeni bölümlerden haberdar olun ! İlginiz için TEŞEKKÜRLER :)
