Kop gönül savuran ayazından,
Sonbahar yaprakları gibi sararıyorsun.
Her dalını farklı yönlere dökmüş
Ağaç gibi kavruluyorsun
Erken oluyor sende bahar
Lakin erkenden de soluyorsun
Beyhude geçiyor ömrün
Bir hiç uğruna kuruyorsun
Meyveli ağacı taşlarlar gönül
Sen sevme sevdikçe
Asılsız hislerin altında eziliyorsun.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
SENSİZLİĞİN MISRALARI
PoetryOy ve yorum yapmayı unutmayın! Arkadaşlarınızı etiketleyin! Kütüphanenize ekleyip yeni bölümlerden haberdar olun ! İlginiz için TEŞEKKÜRLER :)
