SENSİZLİĞİN MISRALARI

Gönlün Baki Yâr'ı

Bir kere soldu gönül, cümbüşü neşe katmaz kimsenin.

Serildi rikkatinden topraklar üzerine, yeşertmez çiçekleri,

Her faslı bir avuntudan ibaret terk ediliş hikayesi.

Kas katı yüreklere bir çakmak alevi olmuş cayır cayır tüterken.

Kendi dumanında boğulmuş, kendi mezarına kürek atmışsın ey gönül!

Riyakar gülüşlerin kurbanı, sahtelikten sıyrılmış düşlerin.

Sen yârı cihanda aramışsın yaran olmuş buldukların,

Bir avuç toprak göstermedi mi Yâr' ı?

İki cihanda da gerçekliği bâki duyduklarının!