Bir kere soldu gönül, cümbüşü neşe katmaz kimsenin.
Serildi rikkatinden topraklar üzerine, yeşertmez çiçekleri,
Her faslı bir avuntudan ibaret terk ediliş hikayesi.
Kas katı yüreklere bir çakmak alevi olmuş cayır cayır tüterken.
Kendi dumanında boğulmuş, kendi mezarına kürek atmışsın ey gönül!
Riyakar gülüşlerin kurbanı, sahtelikten sıyrılmış düşlerin.
Sen yârı cihanda aramışsın yaran olmuş buldukların,
Bir avuç toprak göstermedi mi Yâr' ı?
İki cihanda da gerçekliği bâki duyduklarının!
ŞİMDİ OKUDUĞUN
SENSİZLİĞİN MISRALARI
PuisiOy ve yorum yapmayı unutmayın! Arkadaşlarınızı etiketleyin! Kütüphanenize ekleyip yeni bölümlerden haberdar olun ! İlginiz için TEŞEKKÜRLER :)