INNA

six

- Rose! - krzyknęłam - To było fantastyczne!

Rosalie nie przerywając prowadzenia auta tylko się uśmiechnęła.

- Cieszę się, że Ci się spodobało - powiedziała - Moja paczka Cię polubiła, wiesz?

Lekko kiwnełam głową, przygryzając wargę. Ja również ich polubiłam. Byli grupą naprawdę zgranych przyjaciół, takich, o których może marzyć każda przeciętna dziewczyna w moim wieku. Z opowieści Rosalie wywnioskowałam, że są szczerzy, wierni, a przede wszystkim przyjacielscy. Nie zdołałam tego ocenić na podstawie dzisiejszego dnia, myślę, że potrzebuję trochę więcej czasu.

- Gdzie Cię wysadzić?

Nie zauważyłam, że wjechaliśmy do miasta. Powiedziałam Rose, aby zaparkowała kilka domów wcześniej od mojego. Nie chciałam, by ojciec zauważył, znowu zacząłby gadać.

- Jeszcze raz dziekuję za dzisiaj - powiedziałam - Ten dzień był wspaniały.

- Nie ma za co, Dan - zaśmiała się Rosalie - Podjechać jutro po Ciebie przed szkołą?

To była kusząca propozycja. Mogłabym dłużej pospać, nie musiałabym iść dwóch kilometrów. Ale co jeśli mój ojciec zauważyłby nas? Niby nie powinnam się tym przejmować, jednak to wciąż mój tata, nie chcę go bardziej denerwować. Wcześniej mieliśmy naprawdę dobry kontakt i mam nadzieję, że jeszcze go odnowimy.

- Wiesz, Rosalie... Może kiedy indziej - szepnęłam - Nie chodzi o to, że nie chcę, ale znasz sytuację...

- W porządku, nie ma problemu - uśmiechnęła się - A więc, widzimy sie na parkingu?

- Jasne - wyszłam z samochodu i jej pomachałam

- Do zobaczenia, Danielle!

Gdy weszłam do domu, ojciec już spał, choć była dopiero 20:30. W salonie zobaczyłam moje starsze rodzeństwo oglądające jakiś program o lekarzach- moja siostra Cathy i mój brat Max studiują medycynę, oboje chcą być chirurgami.

- Cześć wam - powiedziałam cicho zamykając drzwi

- Hej - odpowiedziała Cathy - Jeśli jesteś głodna, odgrzej sobie obiad. Jest w piekarniku.

Chociaż oni traktowali mnie normalnie. Byłam im za to bardzo wdzięczna.

skomentujcie, doceńcie moją pracę