MAFYA'NIN PRENSESİ

& 7 &

İKİ GÜN SONRA EYLÜL' DEN

Hastanede Yiğit Karaman'ın oldu! Her gün gördüm onu hastanede ama o günden sonra konuşmadık konuşmak istemedim çünkü. İki gün sonra kutlama partisi olacakmış, herkes davetli. Gökhan ise benden yana pes edip Betülle sevgili oldular. Betül hastaneye yeni başlamıştı yani kısa süredir tanıyorum ama iyi bir kıza benziyordu, o da meslek arkadaşımdı. Güzel bir doğum günü sürprizi hazırladık yalnız kalmaları iyi olur diye baş başa kaldılar. Ve Gökhanla bir yola başladılar inşallah hayırlı olur bende dün değil ondan önceki gün arabamı aldım. BMW aldım zaten yeterince param vardı iki gündür nöbetçiydim ve ben çok yorgundum. Danışmana haber verdim. Saat 4 tü zaten...

Otoparka gidip arabama bindim ve yola koyuldum. Eve geldim. Arabayı park ettim. Eve doğru giderken bizim evin orada bir tane erkek çocuğu ağlıyordu. Hemen yanına gittim.

"Canım benim neden ağlıyorsun" hıçkıra hıçkıra ağlıyordu.

"Ailen nerede peki sen kayıp mı oldun? "
Kafasını salladı.

"Sen çıkarken yanında kim vardı peki? " diye sordum ama hala konuşmuyordu.
"Ama konuşmazsan yardım edemem ki sana. Korkma zarar vermem sadece aileni bulmaya yardımcı olucam. Tamam mı? Hadi şimdi cevap ver kimle geldin buraya ya da nasıl geldin?"

"Melek ile"dedi sadece

"Ama melek kim ben bilmiyorum. "

"O benim kardeşim o da vardı yanımda ama o da kayboldu. " dedi hala ağlarken

"Peki eviniz buralarda mı? "

"Hıhı çocuklay buyada top oynuyordu bizde oynamak istedik. İzinsiz dışarı çıktık daha sonrada kayıp olduk. Dayım bize çok kızacak. "

"Tamam bak korkma ben yardım edeceğim sana tamam mı ama önce ağlamak yok tamam mı? " diyip göz yaşlarını sildim masmavi gözleri vardı ve ağladığında açık bir renge dönüşmüştü. Elinden tuttum.

"Adın ne bakalım yakışıklı? "

"Beyim adım Ömer Ege"

"Abla dayım bana kızacak belki sana da kızacak ne yapacaksın o zaman? "

"Kızmaz tatlım neden kızsın. "biraz ileride birinin ağladığını gördüm.

"Meyekk" diyip kızın yanına koşmaya başladı. Anladım ki kardeşi ellerini tuttular. O da ağlıyordu.

"Senin adın ne bakalım güzelim? "

"Melek Ece, sen kimsin? "

"Tatlım ben size yardım edeceğim tamam mı? " kardeşine baktı. Ömer de

"O iyi biri dayım kızar birinin yardım etmesi lazım bize. " kafasını salladı. İkisininde ellerinden tuttum.

"Öncelikle karnınız aç mı bakalım? "ikisi de birbirine baktı. Ama bir şey demediler. Arabaya geldim çocukları arka tarafa oturttum. Torpido da her ihtimale karşı olan yiyecekleri aldım. Ve çocuklara verdim. İki bisküvi açtım, iki kek çıkardım, iki de meyve suyu açtım çocuklara verdim. Anladım ki bayağı açıkmışlardı. Çünkü hızlı hızlı yemeğe başladılar. Ben ne yapsam acaba küçücük çocuklar fazla uzaklaşmış olamazlar yani en iyisi alt ve üst sokaklara bakıyım. Arabanın motorunu çalıştırdım. Aynadan çocuklara baktım ikisi de korkmuş gibi duruyordu.