That Notebook (5SOS- C.H/M.C)

011

"Hey guys." Ik loop de kamer binnen en kijk even om me heen. Alleen nog plek naast Ashton. Ik werp een blik op Michael die onschuldig naar me glimlacht. Dit heeft hij sowieso allemaal gepland. Ik ga naast Ashton zitten en werp Michael een vernietigende blik toe. "Waarom moest ik hier naar toe komen?" Het blijft stil, waarna ik zucht. "Ik wil graag praten, maar ik moet mijn spullen voor morgen nog pakken, dus waarom zijn we hier?" Het blijft weer stil. "Michael?"

"Waarom denk je dat ik dit heb gepland?" 

"Omdat ik je ken, wat wil je?" Luke en Ashton lachen zacht en ik voel hoe Ashton zijn hand op mijn been legt. Ash, haal hem weg. Haal hem weg, alsjeblieft. Ashton merkt mijn gestreste houding al snel op en kijkt me aan. Ik schud heel kort mijn hoofd en Ashton zucht zachtjes. Hij haalt zijn hand weg en legt hem op de rugleuning van de bank. Ik zucht even, waarom is alles nu zo raar tussen ons? 

"Wat is er nou allemaal aan de hand?" zucht Luke, terwijl hij zijn handen over elkaar slaat. "Tussen Calum en Ashton is alles raar, Michael wilt over iets belangrijks praten maar wilt er duidelijk niet over beginnen. Ik ben echt klaar met jullie nu, waarom houden jullie me overal buiten?" Ik werp een blik met Michael uit en hoor hem zuchten.

"Dat tussen Calum en Ashton kunnen we nu niet uitleggen, dat moeten ze eerst zelf uitzoeken." zegt Michael dan tegen Luke, die zucht. "Maar over mij gesproken. Ik ben de het eerste weekend dat we weer thuis zijn niet beschikbaar. Ik ga bij een oude vriendin van me op bezoek en ik wil echt al mijn tijd aan haar kunnen besteden."

"Wie dan, kennen we haar?" vraagt Luke, terwijl hij onderuit zakt. Michael lacht en slaat zijn armen om Luke heen om hem een korte knuffel te geven. "Michael dat is geen antwoord!"

"Jullie kennen haar niet. Nog niet, maar ze is heel belangrijk voor me. Ashton en Calum hebben wel al wat dingen over haar gehoord, maar ik wil jullie eigenlijk niet teveel vertellen voor ik weet hoe het echt zit tussen haar en mij."

"Michael, Luke hoort het te weten." zeg ik, waarna Michael me geïrriteerd aankijkt. Luke kijkt me vragend aan, maar ik schud mijn hoofd. "Je hoort het te weten, maar ik ben niet de juiste persoon om het je te vertellen. Sorry."

"Ik heb- fack ik kan dit niet." Ik kijk Michael met een opgetrokken wenkbrauw aan en hoor hem zuchten. "Ik heb een dochter Luke. Ze is nu vier en ik heb haar echt nauwelijks gezien de laatste paar jaar." Michael glimlacht even in zichzelf en zucht dan. "Ik ga naar haar en haar moeder toe. Ik hoop eigenlijk dat die nog single is, maar ik denk het wel." 

"Waarom wisten Ash en Cal dit wel?" Aan Lukes' ogen te zien heeft hij een beetje moeite met alles verwerken. 

"Omdat Amalia haar notitieboekje op het podium had gegooid en Calum had hem gepakt en begon hem te lezen, waarna Ashton erachter kwam. Ik heb het boekje zelf pas een paar dagen in handen."

"Ik bedoelde meer waarom hun wel wisten dat je al een dochter had, maar dat verklaard het ook." Luke legt zijn hoofd tegen Michaels' schouder en kijkt dan naar mij en Ashton. "Nu ik ongeveer het verhaal van Michael weet wil ik die van jullie ook weten. Ben nu toch al in de wat." Ik slik en kijk naar Ashton. Ashton kijkt ook naar mij en schud dan voorzichtig zijn hoofd.

"Ik vind Ashton leuk." Ik hoor Luke verbaasd een wat mompelen en bijt op mijn onderlip. "Ik zoende hem een paar dagen geleden, daarom is alles zo raar tussen ons." Ik haal mijn schouders even op en sla mijn armen dan over elkaar. 

"Ik wist niet dat je jongens leuk vond?" 

"Ik ook niet, tot een paar maanden geleden." Ik voel hoe Luke mijn blik opzoekt en ik glimlach even naar hem. "Maar het is niet alleen jongens, denk ik. Gewoon alleen Ashton." Luke kijkt Ashton aan, maar die staat op en stormt de kamer uit. Ik zucht en haal een hand door mijn haar. 

"Ik praat wel met hem." Luke staat op en loopt weg. Ik laat mijn hoofd tegen de rugleuning aan vallen en sluit mijn ogen.

"Cal, gaat het?" Ik knik en voel hoe Michael naast me komt zitten. "Ik ben trots op je." Michael stoot met zijn schouder tegen de mijne en ik glimlach even naar hem. "Ashton voelt hetzelfde voor je, dat weet je. Hij is er gewoon nog niet helemaal klaar voor om het te uiten."

"Ik weet het, Mikey." Ik verplaats mijn hoofd en leg hem tegen Michaels schouder aan. "Maar als hij het niet tegen Luke kan zeggen, wie zegt dan dat hij het ooit wel tegen iemand kan zeggen?" 

"Geef het wat tijd, Cal." Ik zucht, maar knik dan. Misschien heeft Michael gelijk. "Trouwens ik wil je wat vragen."

"Wat is er?"

"Zou jij de eerste dag mee willen naar Amalia? Ik ben bang dat ik op het laatste moment besluit niet te gaan, maar dat vergeeft ze me nooit." 

"Ja, ik ga wel mee. Ik wil nu wel zien hoe ze eruit ziet." Ik hoor Michael lachen. "Weet jij waar Ashton is? Ik wil even met hem praten." 

"Ik bel Luke wel even." Michael pakt zijn mobiel en staat op. Hij loopt weg en komt een paar minuten later weer terug. "Ze zitten in onze kamer. Luke is hier zo, hij moest ook de laatste spullen nog inpakken." Ik knik en en kijk de kamer even rond. Waar zijn Ashtons' spullen?

"Heb jij al je spullen al ingepakt?"

"Ik was tot laat met Amalia aan het praten en toen ben ik daarna mijn spullen gaan inpakken." 

"Hoe heb ik dat gemist?" 

"Je was moe, je bent niet eens wakker geworden toen Ashton vanmorgen vroeg de kamer binnenstormde omdat hij zijn koffer niet dicht kreeg." lacht Michael waarna ik zucht. "Maak je er geen zorgen om, hij wilde je hulp sowieso niet." 

"Nee, nu voel ik me beter. Thanks."

"Ga je man nou maar halen, Cal."

"Shut up Michael."