That Notebook (5SOS- C.H/M.C)

016

"Mike, dit interview is belangrijk. Je moet er zijn, het gaat over jouw dochter en vriendin nota bene." Ik werp een blik op Luke die me glimlachend aankijkt, alsof hij zegt dat het wel goed komt.

"Calum ik ben er over 5 minuten, relax. Oh en het gaat gedeeltelijk over mijn vriendin en dochter."

"Heb je ook nog wat van Ashton gehoord? Hij antwoordt niet op mijn berichten en zo, Luke krijgt hem ook niet te pakken."

"Vind je het echt gek dat hij niet op jou antwoord?" vroeg Michael, waardoor ik zucht. "Ik probeer hem wel te bereiken, kay?"

Tussen mij en Ashton was de situatie niet echt beter geworden, hoe hard ik het ook probeerde. Ashton wilde er niks van weten. Als we met z'n vieren ergens waren zat Ashton het verste weg van mij en zodra één van de andere twee jongen een andere afspraak had was Ashton ineens ook niet beschikbaar. Ik word er gek van. Ashton wilde terug naar alleen vrienden, maar alle pogingen die ik maak werden genegeerd.

"Cal?"

"Is goed Mike, ik zie jullie zo wel." Ik hang op en draai me om naar Luke. "Heb jij al wat van Ashton gehoord?" Luke schudt zijn hoofd waarna ik mijn telefoon op de bank gooi. 

"Calum, misschien moet je Ashton met rust laten."

"Fans beginnen door te krijgen dat er iets met ons is. Ik heb alles geprobeerd, ik wil mijn vriendschap niet verliezen over zo iets stoms." Ik haal een hand door mijn haar en zucht zacht.

"Cal, jij bent er nog geen uur later met iemand anders het bed ingedoken, iemand van het vrouwelijke geslacht nog wel. Ashton is gekwet-"

"Dus hij mag zeggen dat mij zoenen de grootste fout is die hij ooit heeft gemaakt, maar zodra ik over hem heen probeer te komen omdat hij niks wilt kwets ik hem in eens?" onderbreek ik Luke, waarna hij zijn wenkbrauwen fronst. "Ik weet dat hij het niks vindt, maar als ik me bezig ga houden met wat hij wilt dan wordt ik gek. Olivia is een goede vervanging en ze weet dat ik over iemand anders heen probeer te komen."

"Calum, het is goed dat je over Ashton heen probeert te komen, maar het in zijn gezicht duwen helpt niet." Ik ga naast Luke op de bank zitten en schud mijn hoofd. 

"Luke, als Ashton in de buurt is breng ik haar niet op en ik heb haar nog nooit naar jullie meegenomen juist vanwege Ashton. Het spijt me dat een paar fotografen het opgevangen hebben, misschien is dat wel mijn schuld, maar je kan niet verwachten dat ik bij alles wat ik doe me kan bedenken dat Ashton er misschien achter komt. Als ik overal aan moet denken dan is het enige wat ik nog kan doen in m'n bed liggen en niks doen eigenlijk. Ik heb geprobeerd rekening te houden met hem, maar voor mij werkt het niet. Als ik meer rekening met hem ga houden dan ik al doe wordt ik al helemaal ongelukkig en dat trek ik niet."

Luke wilt wat zeggen, maar wordt onderbroken door mijn mobiel die afgaat. Ik pak hem op en zie dat Michael me belt, waarna ik opneem.

"Ik en Ash staan buiten komen jullie?" vraagt Michael, zodra  ik opneem. Ik antwoord snel dat we eraan komen en sta dan op. Ik stop mijn telefoon in mijn zak en maak aanstalten om weg te lopen, maar Luke houdt me tegen. 

"Cal, wacht even." Ik draai me om naar Luke, maar besluit om ondertussen wel mijn weg richting de uitgang te maken. "We verwachten echt niet van je dat je bij alles aan Ash denkt, maar-"

"Maar wat?"

"Niks, laat maar." Ik trek mijn wenkbrauwen op, maar loop daarna maar gewoon weg. Ik hoor hoe Luke volgt en open de deur, waarna Luke snel naar buiten stapt. Ik stap achter hem aan en trek de deur achter me dicht, waarna ik hem snel op slot draai. Als ik richting de auto loop, merk ik dat Luke al voorin zit. Naast Michael. Dat betekent dat ik naast Ashton moet zitten. Achterin. Ik schud even mijn hoofd en loop dan naar de auto. Terwijl ik op de achterbank kruip zie ik al aan Ashton dat dit niet zijn idee was. Ik doe snel mijn gordel om en zucht zacht. Ik draai mijn rug wat naar Ashton toe en kijk naar buiten, terwijl Michael weg rijdt. 

Heb ik het echt verpest bij Ashton? Ik wil niet dat onze vriendschap verdwijnt door zoiets. Al hoe wel ik graag meer met Ashton wil zijn, moet ik het misschien maar opgeven. Ashton heeft het de afgelopen weken vrij duidelijk gemaakt niks te willen. Als hij het mij niet waard vindt, waarom heb ik hem dan gekwetst door dingen te doen met Olivia? Ik wil gewoon duidelijkheid van Ashton, maar die krijg ik niet. Moet ik het maar gewoon opgeven? Eigenlijk heb ik het al opgegeven toen ik met Olivia begon, of niet dan? 

Ik draai me terug van het raam en zucht zacht. Het is stil in de auto, terwijl we normaal alleen maar praten. Ik voel hoe Ashton me probeert aan te kijken, maar ontwijk zijn blik. Ik weet toch al dat zijn blik me nu alleen maar pijn doet. Na een paar minuten voel ik mijn telefoon trillen, waarna ik hem uit mijn zak wurm. Ik zucht zacht, zodat niemand het hoort, als ik zie dat Ashton me een bericht heeft gestuurd.

Ashton: Gaat het wel?
Ashton: Je ziet er overstuur uit
Ashton: Of iets in die richting

Twijfelend of ik wel moet antwoorden stuur ik een paar berichten terug. De eerste paar wis ik weer, want ik kan moeilijk zeggen dat het zijn schuld is. Na een paar keer opnieuw begonnen te zijn besluit ik om maar gewoon te zeggen dat het goed gaat.

Michael: Ashton, het gaat prima.
Michael: Maak je maar geen zorgen om mij

"Dat doe je normaal ook niet." mompel ik in mezelf, maar aan de manier waarop Ashton zijn adem een paar seconden langer inhoudt, weet ik dat hij me heeft gehoord. 

Michael: sorry, dat had ik niet moeten zeggen

Ik hoor Ashton zuchten, wat aangeeft dat hij mijn bericht heeft gelezen. Na een paar seconden hoor ik hem typen, wat aangeeft dat hij een bericht terug stuurt.

Ashton: Geeft niet, je hebt wel gelijk

Is dat het enige wat ik krijg? Ik kijk hem vragend aan voor een beetje toelichting en zie hem zuchten, voor hij weer begint te typen.

Ashton: Je hebt gelijk, de laatste paar weken heb ik vooral aan mezelf gedacht

Ashton: Dat had ik niet moeten doen

Meent hij dit nou? Zuchtend begin ik terug te typen. 

Michael: Waarom deed je het dan?