That Notebook (5SOS- C.H/M.C)

010 - letter eleven

"Calum kan ik wat proberen?" vraagt Ashton zacht, waarna hij even om zich heen kijkt. We zitten nu in mijn hotelkamer. Ik deel hem eigenlijk met Michael, maar die is weg met Luke.

"Natuurlijk Ash, waarom zo gestrest?" antwoord ik terug.

"Niet boos worden, okay?" Ik knik, een beetje lachend. Waarom is Ashton in eens zo gestrest? Hij weet toch dat hij leuk is? Wacht, wat. Dat dacht ik net niet echt, toch? "Okay, sluit je ogen eens?" Ik doe wat hij zegt en hoor Ashton daarna zuchten.

"Je gaat nu toch niet weglopen en me hier alleen achter laten, toch?" Ik hoor Ashton lachen, waardoor er een glimlach op mijn gezicht verschijnt. Zijn lach is echt het leukste wat ik ooit heb gehoord. Calum, wat te hel is er mis met je?

"Nee, ik ben nog hier." Ik voel hoe Ashton naast hem komt zitten en weer nerveus zucht. "Just go with it, okay?" Ik wil weer wat zeggen, maar voelt dan een paar lippen op die van mij. Twijfelend zoen ik terug. Ashtons lippen zijn minder zacht dan die van een meisje, maar op de één of andere manier voelt het goed. Ik strijk voorzichtig met mijn tong over zijn lippen en voel hoe Ashton toestemming geeft. Onze tongen zoeken elkaar op en ik plaats voorzichtig één hand in zijn nek, waarna ik met zijn haar speel. De andere leg ik op Ashtons heup, terwijl ik me voorzichtig op het bed laat vallen. Ik voel hoe Ashton boven me gaat hangen. Ik laat één van mijn handen onder zijn shirt glijden.

"Oh." Ashton klimt snel van me af en ik klim omhoog, waarna ik Michael bijna geërgerd aankijk. Michael kijkt me aan en lacht zacht. "Ash, je hoeft niet weg hoor. Ik kan weer terug naar Luke. Ik had het alleen graag geweten. En Luke ook."

"Er is niks tussen mij en Cal." Ashton duwt Michael aan de kant en stormt de kamer uit. Ik mompel dat Michael de deur dicht moet doen, wat hij ook doet. Michael komt naast me zitten en lacht dan zacht.

"Moet ik Ash terughalen om je uit de brand te helpen?"

"Oh fu.ck off." Ik laat me achterover vallen en zucht. Sinds wanneer word ik hard van jongens? Van Ashton? Dit klopt niet. Ik ben straight. Ashton hoort daar niet bij.

"Calum, voel je iets voor Ashton?" Ik zucht en kijk naar het plafond. Voel ik iets voor Ashton? "Want ik zou het niet erg vinden als jullie wat kregen, maar ik wil het wel weten."

"Ik weet het niet Michael. Ik had er niet echt over nagedacht tot hij me zoende."

"En jij zoende hem terug." zegt Michael, op een duh toon. "En je lichaam vond het duidelijk fijn. Zegt dat niet iets? Hoe voelde jij je erbij?"

"Ik vond het fijn?" zeg ik meer vragend dan echt bevestigend. "Het was anders dan als ik meiden zoen, maar ik vond het fijn. He- het voelde goed. Ik wilde meer? Wacht dit klinkt raar. Vergeet het."

"Cal, je voelt wat voor Ashton." Ik kijk Michael aan en zie hem glimlachen. "Kijk me niet aan alsof ik gek geworden ben, je weet zelf ook dat het waar is." Ik kijk Michael weer aan en zie hem mijn blik nadoen. "En aangezien Ash je zoende vindt hij je ook leuk! Oh dit is zo leuk."

"Michael, je klinkt als een meisje." grinnik ik, terwijl ik weer overeind kom. "Ik wil niks met Ashton op dit moment."

"Waarom niet?"

"Hoe gaat het met Amalia?" Michael kijkt me geschokt aan. "Ik ben degene die het notitieboekje onder je kussen heeft geschoven. Ashton heeft er ook in gelezen. Het spijt me, ik werd gewoon nieuwsgierig. Waarom heb je ons nooit verteld dat je een dochter hebt?"

"Dat had onze hele carrière verpest. Alhoewel, zo dacht Amalia erover. Ik mis ze."

"Dat weet ik." antwoord ik terug, waarna Michael zucht. Hij staat op en zoekt in zijn koffer naar het boekje. "Waarom bel je haar niet gewoon? Aan haar brieven te zien mist zij je ook."

"Cal, het is niet zo makkelijk." Michael zucht trillerig en komt dan weer naast me zitten. "Ik praat wel eens via de dms' van twitter, maar ik weet dat ze boos op me is. Voordat we op tour gingen hadden we ruzie en ik heb best wat onaardige dingen gezegd. Ik wil haar wel bellen, maar ik wil niet weer ruziën."

"Vertel het haar dan."

"Calum, je bent schattig."

"Grappig Michael, waarom ga je niet naar haar toe zodra thuis zijn. Ik wil wel mee? Ik kan op Luna passen terwijl jullie ergens praten."

"Nee, dat ga ik niet doen!" antwoordt Michael terug. "Ik ga wel met haar praten, maar eerst alleen."

"Okay, prima. Als jij dat graag wilt." Ik pak het boekje en zoek een random brief op. Michael legt zijn hoofd op mijn schouder en leest mee.

Dear Michael,

I cut again... I feel horrible, but I- it just happened. Maybe I should call you sometime. I know you probably miss me too. I don't want to fight anymore. I need you. Luna needs you. Please if you ever read this just know I love you.

Amalia

Michael zucht naast me en sluit het notitieboekje, waarna hij het op zijn eigen bed gooit. Ik laat me weer achterover vallen en voel hoe Michael hetzelfde doet. Hij zucht weer, dit keer trillerig.

"Michael, ga je zo huilen?"

"Ik mis haar, Cal. Zo veel."

"We gaan morgen naar huis. Jij gaat de dag erna naar haar huis en jullie praten het uit. Daarna wil ik haar en Luna ontmoeten. En ik denk dat hetzelfde voor Ashton en Luke geld."

"Luke weet het toch nog niet?"

"Hij hoort het te weten."

"Ik vertel het hem later."

"Okay." antwoord ik zacht terug, terwijl ik tegen Michael aan kruip. "Ik houd je aan je woord." Michael lacht.

"En wanneer ga jij eigenlijk met Ashton praten?"