That Notebook (5SOS- C.H/M.C)

003 - letter three & four

Dear Michael,

Do you remember the time you told me our love was forever? That nothing would ever break us apart. Does that still count? Because, to be honest I don't know it anymore. I think you moved on, didn't you? You were/are (Idek tbfh) touring with your best friends all over the world, and I'm stuck here in Sydney. Of course you moved on...

Jeffrey came by today, told me I should move on. I tried, I really did. But I just... Can't. I miss you way to much. From your little hugs, to the way you held my hand or how you always wanted to calm Luna down in the middle of the night, because you know how much I needed my sleep. Gawd, I even miss the fights we used to have if you showed op drunk, or when you did something to piss me off. I just wish we could go back into time and make it work.

Did you left me because of Luna? No, you loved her, right? I saw it in your eyes, everytime you looked at her. It showed of how much you cared about her. It was cute, it always was.

I'm here, in the middle of the night crying over how much I miss you... Maybe Jeffrey was right and I really do need to move on...

I'm gonna stop this letter now.

I still love you.

Love,

Your Amalia, I hope.

"Cal, eten is klaar!" Ik leg het notitieboekje op de vaste plaats onder mijn kussen en loop naar beneden.

"Wat doen jullie hier?" vraag ik aan de jongens, zodra ik de keuken binnenstap. "We hadden morgenochtend toch pas afgesproken?"

Ashton loopt naar me toe en knuffelt me. "Management vroeg of we vanavond al konden vertrekken, zo weten ze zeker dat we op tijd zijn voor het interview. Over 3 uur moeten we naar het vliegveld." legt hij uit, terwijl hij me loslaat.

Ik knik en geef de andere jongens ook snel een knuffel. Als dat klaar is gaan we aan tafel zitten en eten we vrij wel in stilte. "Waar is-"

"Op haar werk, ze moest overwerken." onderbreekt m'n moeder me. "En daarna zou ze wat met vrienden gaan eten." Ik knik en eet mijn laatste paar happen lasagne op.

"Ik ga m'n tas in pakken." meld ik, terwijl ik op sta. De jongens glimlachen even naar me en m'n moeder vraagt of ze moet helpen. Ik regeer snel dat het niet hoeft en loop naar boven. Ik plof op mijn bed neer en pak het notitieboekje weer. Ik sla het open op een nieuwe bladzijde. Ik laat mijn ogen over de regels en woorden glijden, vergetend dat ik eigenlijk mijn tas in moet pakken.

Dear Michael,

Luna was with you mother the whole day, she told me that I needed some time for myself. It was really nice of her, but it made me miss you. We used to spend every second togheter, untill you had to leave. I don't blame you, but it hurts. I love the fact that your living your dream.

I looked for some of your music today, you guys are pretty good. I like your music. Your voice is still as good as it used to be. I love the fact that your still yourself.

I need to go...

Bye, mike-ro-wave, I love you.

Love,

Amalia.

"Cal?" Ik kijk op en zie Ashton staan. "Gaat het wel? Je was zo snel weer boven." Hij komt naast me zitten en pakt het notitieboekje. "Wat is dit?"

"Ash, geef terug." Ik probeer het notitieboekje terug te pakken, maar Ashton draait zijn rug naar me toe. "Ash!" Ik sta op en trek het notitieboekje uit zijn handen. "Dat is privé, okay?" Ik draai me om en gooi het boekje in mijn koffer. Ashton zucht, maar reageert niet. Ik rol met mijn ogen en begin mijn tas in te pakken.

~~

"Cal?" Ik draai mijn hoofd in Ashtons richting en duw mijn koptelefoon van mijn oren af. Voorzichtig leg ik mijn koptelefoon op mijn schoot en pauzeer mijn muziek. Ashton zucht en bijt op z'n tong.

"Wat is er, Ash?" Ik leg mijn hand op zijn bovenbeen en kijk hem aan. Ashton schud zijn hoofd alsof hij 'laat maar' wilt zeggen en legt zijn hoofd tegen mijn schouder.Hij pakt mijn hand op en begint met mijn vingers te spelen. "Ash?" vraag, waarna er een gedachte in mijn hoofd op komt.

Ashton kijkt me aan en aan zijn gezicht kan ik het gewoon zien. "I'm sorry." mompelt hij en ik zucht. "Ik weet het gewoon even allemaal niet meer." 

"Het is goed, Ash." fluister ik, waarna ik mijn hand uit zijn greep bevrijdt en mijn arm om hem heen sla. "Probeer maar te slapen." Ashton knikt en legt zijn hoofd weer tegen mijn schouder. Ik wacht tot ik hem regelmatig hoor ademhalen en schuif dan voorzichtig mijn koptelefoon weer op mijn hoofd. Ik zet mijn muziek weer aan en kijk uit het kleine vliegtuig raampje. 

Ik moet hier met de andere over praten. Die moeten het ook weten, maar hoe ga ik het ze vertellen? Ik praat wel met ze zodra we weer in de tourbus zijn, als we daar tijd voor hebben. Zuchtend zak ik wat verder onderuit in mijn stoel en ik zie hoe Luke zichzelf omdraait.

"Michael is in slaap gevallen." zucht hij. "Owh, Ashton ook." grinnikt hij vervolgens, terwijl hij zijn mobiel pakt. Hij maakt een foto en schuift zijn mobiel weer in zijn zak. "Waar ging jullie gesprek net over?"

"Ik leg het jullie twee in de tourbus wel uit. Als we wat meer privacy hebben..." Luke fronst zijn wenkbrauwen, maar knikt wel. "Hoe lang moeten we nog vliegen?" vraag ik dan, om op een ander onderwerp over te gaan.

"Nog een paar uur, kijk het wordt weer licht." hij knikt met zijn hoofd richting het raam en ik kijk er naar toe. Hij heeft gelijk. De contouren van de wolken waar we doorheen vliegen worden duidelijker, een teken dat het licht wordt. "Calum, ga zelf ook nog even slapen. Je ziet er nog niet helemaal goed uit." Waarom maken de jongens zich nou zo'n zorgen? Ik ben een paar dagen ziek geweest, plus het was niet eens zo erg.

"Okay." mompel ik, terwijl ik mijn hoofd tegen die van Ashton aanleun. "Truste." Luke antwoordt hetzelfde terug, waarna hij zich weer omdraait. Ik sluit mijn ogen en voor ik het weet stommen alle geluiden om me heen weg.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Zie update schema op profiel voor wanneer ik weer update.

Byeeeeee!

x