That Notebook (5SOS- C.H/M.C)

001

Calums POV

We waren midden in de song Never Be bezig, toen er een notitieboekje op het podium gegooid word. De kaft is blauw. Ik scheur mijn blik er van los en laat mijn ogen over de eerste rij glijden. Niemand kan het boekje zo ver gegooid hebben, tenzij diegene vooraan stond. Aan het einde van Never Be geef ik het op, ik ga de eigenaar nooit vinden. Ik hoor hoe Luke zegt dat we onze laatste song gaan spelen en begin uit automatisme te doen wat ik hoor te doen; zingen en mijn basgitaar bespelen (a/n niet doordenken, want dan klinkt het heel verkeerd... #sorrynotsorry). Als we klaar zijn roepen we nog een bedankje voor we afrennen. Ik grits snel het notitieboekje mee ren achter de jongens aan. in de kleedkamer stop ik het snel tussen mijn spullen en kleed me om. Ik stop de kleren die ik aan had voor het optreden in mijn tas en ruim voorzichtig mijn basgitaar op.

"Ik wie jullie in de tourbus wel." mompel ik, terwijl ik mijn spullen pak en wegloop. In de tourbus leg ik mijn spullen weg en pak het notitieboekje. Ik klim in mijn slaapbunk en bestudeer het notitieboekje.

Het heeft een blauwe demin kaft, tenminste zo lijkt het. In het midden staat My Letters For You in een mooi handschrijft geschreven.

"Calum, waarom was je nou zo snel weg?" Ik verstop het notitieboekje snel onder mijn kussen en ga liggen. Ik trek de dekens over me heen, net voor Ashton voor mijn bunker verschijnt. "Ga je nu al slapen?"

"Ik voel me niet zo lekker." Ashton legt zijn hand op mijn voorhoofd en fronst zijn wenkbrauwen. "Ash, het is vast niks. Waarschijnlijk is het morgen weer over."

"Okay, maar ga wel slapen. Je hebt wat verhoging." Ashton loopt weg en komt terug met een glas water. "Drink op, we willen niet dat je uitdroogt."

"Thanks." mompel ik, terwijl ik overeind kom en het glas zo snel mogelijk leeg drink. Ik geef het lege glas terug aan Ashton en wil weer gaan liggen.

"Nee, jij gaat je tanden poetsen en je omkleden. Je gaat niet in je kleren slapen." Zuchtend klim ik uit bed en loop naar de kleine badkamer. Ik poets mijn tanden snel en loop terug naar Ashton, die nog steeds voor mijn slaapbunker staat.

Ik trek mijn kleren uit en kruip alleen in mijn boxer weer de bunker in. "Ash, wil jij me spullen op ruimen?" vraag ik zacht.

"Tuurlijk, Cal. Ga slapen, we moeten niet hebben dat je echt ziek wordt. Welterusten." Hij glimlacht even en trekt de gordijnen die voor mijn bunker hangen dicht. Ik zucht en sluit mijn ogen. Met het geluid van de jongens die praten op de achtergrond val ik in slaap.

Ik word de vogende morgen wakker met hoofpijn en een uitgedroogde keel. Ik zuchten klim voorzichtig uit mijn bunker. Als het notitieblokje op de grond valt, vloek ik in mijn gedachten en schuif het weer onder mijn kussen. Ik stop het zo wel in mijn koffer.

"Cal?" ik draai me geschrokken om en zie Ashton staan. "Kruip terug je bunker in, je ziet er belabberd uit." zegt Ashton, terwijl hij de weg verspert.

"Ash, ik wil alleen wat drinken." mompel ik en hoor hoe schor mijn stem klinkt. Ik zet een stap naar achteren, zodra Ashton zijn hand uit steekt. "Laat me er nou gewoon langs, please."

"Nee, jij kruipt terug je bed in. Je bent ziek. De jongens en ik zorgen wel voor je." Ik kijk Ashton aan, hij knikt alsof hij zichzelf wilt overtuigen en mompelt een 'yeah'. "Cal, kruip die bunker in voor ik je er hardhandig in leg. Ik pak wel wat te drinken." Ashton draait zich op z'n hielen om en loopt neuriend weg. Ik zucht en kruip mijn bunker weer in. No way dat ik ergens anders kom vandaag. Maar goed dat we alleen een interview hebben, dat kunnen de jongens wel alleen af.

"Hier." Ashton verschijnt weer voor mijn bunker en steekt een glas in mijn richting. Ik kom overeind en pak het glas aan. Voorzichtig drink ik het leeg, terwijl Ashton naar me kijkt. Wat wilt hij van me? "We gaan over een uur, okay? Ik denk dat we binnen anderhalf uur weer terug zijn. Denk je dat je het zelf red?" Ashton kijkt me bezorgd aan en ik knik.

"Ik denk het wel." zeg ik wat twijfelend. "Ik slaap waarschijnlijk toch." Ashton knikt en buigt naar voren. Zijn lippen raken mijn voorhoofd en ik frons. Watte- we doen dit soort dingen normaal nooit. Knuffelen, okay. Maar Ashton heeft nog nooit m'n voorhoofd gekust. "Ash?"

Ashton antwoordt niet, maar legt zijn hand op mijn voorhoofd. "Je hebt koorts." mompelt hij. "Ga slapen, okay? Ik check je nog wel even voor we weg gaan." Ik sluit mijn ogen en voel hoe Ashton de dekens over me heen legt. "Welterusten Calum." Zijn lippen raken mijn slaap en ik hoor zijn voetstappen wegsterven. Dat is het laatste wat ik hoor voor ik in slaap val.

Ik word wakker van Ashton, die me zachtjes heen en weer schud. "Cal?" Ik hum in respons en hoor Ashton grinniken. "We gaan zo weg, wil je dit glas nog even opdrinken? Ik weet bijna zeker dat je niks gaat drinken als we weg gaan." Ik open mijn ogen en kom overeind. Ik drink snel het glas leeg en glimlach naar Ashton. Ashton pakt het glas weer uit mijn handen. "Ga maar weer slapen, morgen moet je je weer okay voelen." Ashton loopt weg en ik ga weer liggen. De jongens roepen nog een doei naar me en dan hoor ik de deur van de tourbus dichtslaan.

Ik zucht en stop mijn hand onder mijn kussen, waarna ik een harde cover voel. Ik trek het boekje eronder vandaan en klim zuchtend uit bed. Ik kan het net zo goed gelijk tussen m'n spullen stoppen, ga het nu toch niet meer lezen. Ik stop het snel onder in mijn koffer, ik heb geen zin in vragen van de jongens, en loop weer terug naar mijn bunker. Ik kruip er weer in en sluit mijn ogen.

Ik weet niet hoeveel tijd er verstreken is, maar ik hoor de jongens luidruchtig lachend de tourbus binnen komen. "Guys, shh. Cal slaapt!" zegt Ashton giechelend. "Ik ga wel even bij hem kijken." Ik draai mezelf in een meer comfortabele positie en hoor hoe Ashton voor mijn bunker blijft staan. Ik probeer mijn ademhaling zo comfortabel mogelijk te maken en hoor Ashton bijna glimlachen als hij praat. "Welterusten Cal." Hij drukt nog een klein kusje op mijn wang en dat is het laatste wat ik voel, voor ik eindelijk weer in slaap val.

[A/N]

Ik vind Ashton schattig en creepy tegelijk doen... En ik schrijf dit verhaal zelf, oeps... Het wordt wel snel duidelijk waarom Ashton zo doet, wacht maar gewoon af ;).

Ik heb het nu nog niet te druk met school + ik ben ziek thuis (voel me al weer beter maar me ouders wilde me voor de zekerheid nog thuis houden #overbezorgd -,-). Ik weet niet wanneer ik weer update, sorry.

Love you all

Bye xx