De Grijze Jager; De Laatste Stukjes

Het Nieuws - Verloren Liefde

Deel twee; na 'Vaarwel – Verloren Liefde'. Opnieuw, laat je ajb weten wat je ervan vindt en... ja, ik weet niet of ik 'Veel plezier' wel een gepaste term vind...

Trouwens; Liekeeh bedankt voor het sturen van het hoofdstuk dat ik hiervoor nodig had!

>>>---------->

Alles was normaal in het kleine huisje aan de rand van het bos. Behalve zij. Of liever, haar afwezigheid. Will sloeg een bladzijde om van het rapport dat hij aan het lezen was, maar hij kon zich niet concentreren op de letters die hij zou moeten lezen. Het was stil, te stil. Trek stond rustig in zijn stal en Sabel lag op haar favoriete plekje op de veranda. Alyss was op een missie, nog steeds. Ze was vertrokken naar het hof van Celtica, de delegatie die over een nieuw vriendschapsverdrag tussen Celtica en Araluen ging, leidend – een normale reis en normale missie, niets groots of gevaarlijks.

Maar waarom was ze dan nog niet terug? Will wist dat ook Pauline en Halt ongerust begonnen te worden. Dat zag hij aan de blikken die zij uitwisselden als ze dachten dat hij niet oplette. Alyss was een tijdje geleden al vertrokken, en had een week geleden al terug moeten zijn. Maar dat was ze nog niet. Pauline had al een brief gestuurd naar het hof van Celtica en ze had twee dagen geleden een antwoorde gekregen, waarin stond dat Alyss en haar kleine escorte op tijd vertrokken waren. Ze hadden hier al moeten zijn, maar dat waren ze duidelijk nog niet. Iets was fout. In elk bot in zijn lichaam voelde Will dat iets fout zat. Iets met Alyss. Op de een of andere manier wist hij meestal hoe het met haar was. Het was een gevoel dat hij door de jaren heen ontwikkelde had, en hij wist dat zij hetzelfde ervoer. Ze wisten het wanneer de ander niet de waarheid sprook of wanneer de ander in gevaar was. Will sloeg een nieuwe bladzijde om; zijn ogen gleden over de regels zonder ze te lezen. Halt en Pauline wilden niet dat hij wist dat zij ongerust waren. Ze waren bang dat hij iets zou doen, dat hij naar haar op zoek zou gaan. En ze hadden gelijk. Will wilden zeker weten dat zijn vrouw in orde was. Maar hij kon Redmont niet verlaten; hij moest er zijn voor als hij nodig was. En misschien, heel misschien was zijn gevoel fout deze keer. Will had geleerd Alyss te vertrouwen, net zoals zij geleerd had om hem te vertrouwen. Ze gingen allebei op gevaarlijke missies en konden niks anders doen dat de ander vertrouwen dat die weer veilig terug zou komen. Ook deze keer.

Will legde zijn rapport mee. Hij kon zich er toch niet op concentreren. Hij keek zijn huisje rond, op zoek naar iets wat hij kon doen, iets wat hem zou afleiden van zijn vrouw. In een hoekje zag hij zijn boog staan. Hij herinnerde zich dat hij een kleine slijtage in de pees had gezien, dus hij besloot om alvast een nieuwe te maken. Hij pakte snel alles wat hij nodig had, en ging aan de slag.

Terwijl Will werkte aan zijn nieuwe boogpees, was er onrust op de binnenplaats van Kasteel Redmont, toen drie soldaten aankwamen. Hun kleren waren overal gekreukeld en vies. Hun paarden hadden het schuim op de mond staan en ze leidden een vierde paard met zich mee. Het was vooral het vierde paard dat de onrust veroorzaakte. Het droeg tassen, waarin duidelijk belangrijke papieren en documenten zaten. Het was duidelijk dat het vierde paard bij iemand hoorde – een belangrijk iemand die belangrijke documenten meegenomen had, voordat hij of zij zijn of haar escorte verlaten had. De soldaten waren in paniek en in shock en zonder dat ze zich echt hadden hoeven te identificeren – de wachten hadden hen sowieso al herkend – werden ze naar het kantoor van Baron Arald geleid. Andere mensen zorgden voor de paarden, en zorgen ervoor dat alle spullen naar de Baron gebracht zouden worden.

De Baron keek verrast op toen de drie soldaten zijn kantoor binnenkwamen. Hij herkende ze meteen.

"Zijn jullie eindelijk terug? Waarom duurde het zo lang? Ik dacht dat er iets –" hij stopte abrupt halverwege een zin, toen hij zag in welke staat de soldaten verkeerden. Hij zag hoe ze eruitzagen, en daardoor zag hij ook iets anders.