De Grijze Jager; De Laatste Stukjes

Ronde 2

Gilan stond weer bovenop de stoel, met Halt en Will rechts onder hem, en hij keek uit over de groep mensen die gekomen waren voor de tweede ronde van de schrijfwedstrijd. Het merendeel was hetzelfde als van de eerste ronde, maar er zaten ook een paar nieuwe gezichten tussen. The Jager Commandant keek een laatste keer op zijn papieren, en schreeuwde toen: "DAMES EN HEREN, JONGENS EN MEISJE, WELKOM BIJ DE TWEEDE RONDE VAN DE SCHRIJFWEDSTRIJD!"

Halt trok een gepijnigd gezicht, en zelfs Will gaf deze keer toe dat Gilan wel erg hard schreeuwde – een paar mensen hadden zelfs een paar stappen achteruitgezet. Hij tikte Gilan tegen zijn knie, en toen die niet reageerde, gaf hij hem een klap. Zijn commandant keek naar hem, nieuwsgierig naar de rede van die klap.

"Misschien," fluisterde de jongere Jager, "moet je ietsjes zachter praten – anders hoort het hele koninkrijk je." Hij gebaarde naar de menigte en nu zag Gilan ook dat een paar mensen van plaats verwisseld waren. Hij knikte naar Will en ging verder – nu, met zijn stem iets minder luid.

"Dus, zoals ik al zei: Welkom! Welkom schrijvers; welkom iedereen die gaat stemmen, en welkom Jager Halt en Jager Will, die opnieuw, samen met mij, commentaar zullen gaan geven."
Allebei de Grijze Jager glimlachte, maar Will met iets meer enthousiasme en met iets meer waarheid erin dan zijn oude leerling. Halt's gezicht was verborgen in de schaduw van zijn kap, dus alleen zijn wilde baard was zichtbaar. En je zou een microscoop nodig hebben om zijn lach te vinden. Gilan wist dit, maar negeerde zijn oude leraar, en bleef praten.

"Het stemmen zal precies hetzelfde gaan als bij de vorige ronde! Ik weet dat jullie allemaal de gemakkelijke regels onthouden hebben, maar voor degene die het niet onthouden hebben-"

"Er zijn altijd mensen die zelfs de simpelste regel niet kunnen onthouden," zei Halt binnesmonds, en Will moest een grijns verbergen, wetend dat het waar was. En Gilan wist dat ook, want hij ging verder: "- zal ik ze nog een keer herhalen! Over een paar seconden, zullen jullie drie one-shots-"

"Klinkt logisch, gezien het feit dat er drie ingeleverd zijn," zei Halt opnieuw, en deze keer was het moeilijker voor Will om zijn lachen in te houden. Gilan scheen het ook gehoord te hebben, want het zag eruit alsof hij zijn best deed zijn lachen in te houden.

"-elke met de naam van de auteur. Dan kan iedereen EEN KEER punten verdelen. Je kan minimaal 3 punten geven, en maximaal 7 punten. En onthoud dat als je stemt, je voor elk verhaaltje moet stemmen, want anders telt je stem niet. Je kan stemmen totdat de wedstrijd sluit, dus je hoeft niet nu meteen te stemmen. Wees alsjeblieft eerlijk en stem niet voor je vrienden, maar voor degene die het het meest verdienen. Is dat allemaal duidelijk?"

Het merendeel van de hoofden knikte, en sommige mensen schreeuwde zelfs hun ja. Gilan glimlachte en spreidde zijn armen wijd uit.

"Nou, hier gaan we dan... DE ONE-SHOTS!" schreeuwde Gilan, en deze keer leek het erop dat zelfs hij zich realiseerde dat het wel erg luid was. Hij pakte het papier waarop het eerste verhaal geschreven was – Will was zenuwachtig, waarschijnlijk nog het meest zenuwachtig van alle aanwezigen. Zouden er verhalen zijn over hem? Over zijn, tragische, typische leven waaruit alle dieptepunten onderstreept werden? Of zouden het leuke momenten zijn? Of over zijn vrienden? Welke geheimen hadden de schrijvers ontdekt?

wolfsister12

Gilan reed op Bles richting Wensley om Jenny op te zoeken. Hij heeft er zin in om gezellig met haar te praten en bij haar te zijn. Hij hoopte ook op een stukje appeltaart. Bles haar hoefstappen klonken door het smalle straatje richting Jenny's huis. Na nog een paar minuten gestapt te hebben zag Gilan het huis van Jenny al staan. Zijn hart gingen harder kloppen toen hij steeds dichterbij het huis kwam. Hij zag de deur opengaan en Jenny kwam naar buiten. Gilan zijn mondhoeken krulde op onder zijn kap.