De Grijze Jager; De Laatste Stukjes

AU - Halt & Trump deel1

Dit is een van die verhalen die ik OOIT geschreven heb maar waarvoor ik nooit de tijd had het te herlezen, herschrijven en delen. Maar hier is het dan toch eindelijk :) Op het twee-jarige jubileum van dit account :)

Oké, allereerst: deze driedelige reeks is geïnspireerd by drowned-in-books op tumblr, die met het idee kwam dat Alyss een NATO diplomaat was, en Halt gaat met haar mee naar Amerika, en gooit vervolgens Trump in een gracht (= zwembad).

Dit lange verhaal is, natuurlijk, allesbehalve echt. Ik heb veel veranderd, om het voor mezelf makkelijk te houden. Zo weet ik bijvoorbeeld heus wel dat Australië niet bij de NATO hoort, er is helemaal geen zwembad naast Trump's kantoor en bij de baard van oorlog, natuurlijk heten de leiders van Australië niet Arald en Pauline. Maar het is wel een stuk makkelijk.

Mijn verontschuldigingen voor de fouten die ik gemaakt heb, maar ik heb dit a) 's nachts geschreven en b) in een nacht. Dus ik had weinig tijd om dingen op te zoeken...;) Maar ik heb het geprobeerd!

Onthoud alsjeblieft ook dat 90% van dit verhaal precies in wat John Flanagan schreef in De Brandende Brug (als je niet weet waar ik het over heb, lees dan eerst mijn andere verhaal "De Grijze Jager; De Brandende Brug")... alleen met veranderingen om deze AU te kunnen volstaan. Dus ja, het is technisch gezien mijn verhaal, maar niet helemaal XD

Dit is NIET bedoeld om enige Trump supporters te beledigen. Maar ik weet dat er mensen zijn die dit willen lezen, ik zelf ook, en ik had inspiratie.

Dus geniet ervan vanaf een niet-politische standaard, en ik hoop dat jullie het leuk vinden :)

>>>---------->

Baron Arald legde de zware hoorn op de haak en keek vermoeid op naar Mervrouw Pauline.

"Pauline, begrijp jij waar deze idioot het over heeft?" vroeg hij. Het hoofd van De Gouverneur-Generaal knikte.

"Het principe begrijp ik, mijn heer," zei ze. Arald maakte een gefrustreerde beweging met zijn hand.

"Leg het principe dan alsjeblieft aan me uit," zei hij, en hij voegde er zachtjes aan toe, "alsof ik nog niet genoeg te doen heb, voorbereiden op de oorlog zonder dit soort onzin."

Pauline onderdrukte een glimlach. Het was algemeen bekent dat Arald niet hield van juridische documenten met hun, als-waars, waarheen en wat-als'. En toch was hij een van de beste minister presidenten die Australië ooit gekend had.

"Donald Trump, de president van de Verenigde Staten van Amerika, is verplicht om een woonplek in Amerika aan te verschaffen aan 1.250 vluchtelingengen uit IS gebied die tijdelijk in Australië opgenomen waren, zodra wij daarom vragen," begon ze.

"En ik begrijp dat hij dat weigert te doen?" zei de Baron vermoeid.

"Niet helemaal, heer," antwoordde ze. "Hij is bereid vluchtelingen aan te namen. Hij is echter niet bereid vluchtelingen Amerika in te laten als ze uit Australië of enig ander land komen, en al helemaal niet als moslims zijn."

Arald fronste. Er was geen spoor van zijn gewoonlijke humor vindbaar op dat moment.

"Maar dat moet hij doen," zei hij. "Deze samenwerking is getekend door de Obama Administratie en het geldt nog steeds."

Pauline knikte instemmend. "Dat klopt, mijn heer. Maar hij heeft een zaak. Een erg vage zaak, moet ik zeggen, maar alsnog een zaak."

Arald's gezicht, al rood van ergernis, werd nog iets roder. "Hoe kan hij een zaak hebben?" vroeg hij zich af. "Obama en ik hebben dit ondertekend. Het geldt nog. Hij moet 1.250 vluchtelingen overnemen. Einde verhaal. Ipso facto. Zaak-o, gesloten-o."