Onderwater(#2)

Hoofdstuk 15

Na een eeuwige marteling was het eindelijk opgehouden. Ze hadden me uit de stoel gehaald en me in een cel gegooid. Ik voelde me zwak, krachteloos. Alsof al het beetje energie mijn lichaam verlaten had. Na wat slaap werd ik wakker op de koude vloer van de donkere cel. Voor me zat Zwart. Ik forceerde een glimlach en ze kwam tegen me aanliggen, wat me extra kracht gaf.'Bedankt Zwart' fluisterde ik en ik kon mijn stem horen kraken. Ze ging tegen mijn handen liggen en gaf me warmte.'Echt bedankt' zei ik stil. Ik keek de cel rond. Het bestond uit een koud donker metaal en de rillingen gingen door mijn lichaam. 'Sta op Octaaf'. Ik wist dat de stem van Zwart kwam, Thilmo had me een tijdje geleden geleerd om met elfjes te praten. Ik zette mezelf recht tegen de muur en sloot mijn ogen. Dat was de grootste inspanning die ik kon doen op dit moment.'Waar ben ik?' vroeg ik stil en Zwart kwam op mijn schoot zitten. 'De cellen van het paleis van Atlantis'. Ik zuchtte en staarde naar het plafond. 'Oc?'. Ik keek verward voor me uit. 'J-Julie'. Ze zat in een andere cel, degene voor de mijne.'Je bent oké' zei ze met opluchting in haar stem.'Jij ook' zei ik stil maar mijn stem kraakte.'Je bent niet oké, ofwel dan?' vroeg ze. Geel vloog tot bij mij en begon te praten met Zwart. Ik kon ze niet verstaan, ze praatten te snel. Daarna vloog Geel terug naar Julie.'Ze is er beter aan toe dan jou' zei Zwart. Ik slaakte een zucht van opluchting.'Oc?' vroeg Julie.'Ja?' vroeg ik.'Heb je...pijn?'. Ik wou haar niet vertellen hoe hard ik leed maar ik wou ook tegen haar liegen.'Ja' zei ik stil en staarde weer naar het plafond. Het bleef een tijdje stil totdat ik gesnik hoorde.'Ben je...aan het huilen?' vroeg ik.'Dit is allemaal mijn schuld' snikte ze.'Door mij zitten we hier...'.'Het komt wel weer goed' zei ik zacht.'Het komt altijd goed...'

'Hoe moeten we hem gaan verslaan zonder krachten?!' riep Maarten verbaasd.'We zijn hulpeloos!'.'Ssssst!' siste Niels en sloeg zijn hand voor Maartens mond.'We mogen ze niet laten merken dat we nu waardeloos zijn'. Maarten knikte en Niels liet los. 'Wat gaan we tegen de commandant aanvangen zonder krachten?' vroeg Jana.'We maken geen kans'.'We zijn niet allemaal onze gaven kwijt' zei August, 1 van de weinigen die de zijne nog had.'Alleen June, Sam, August en Maarten hebben hun krachten nog' zuchtte André.'Daar hebben we veel aan' zuchtte Demi.'Hey' zei Sam.'Ze heeft wel een punt Sam' zei June.'Wij hebben geen gaven waarmee je iemand kunt aanvallen, laat staan dat we er onszelf kunnen mee verdedigen'. 'Maarten zou nog wel kunnen, maar wij inderdaad niet...' zuchtte Sam. 'Toch zullen we het moeten proberen' zei June.'Met of zonder krachten, ik krijg mijn nichtje terug'