Hoofdstuk 24

110 13 1
                                    

Jana wist alle angstkanonnen uit te schakelen en we kwamen makkelijker binnen dan verwacht. Iets te makkelijk eigenlijk.'Euh, Juni, volgens mij zijn we niet de eerst hier' zei Demi en wees naar half in de grond getrokken dode mannen.'Mia...' zuchtte ze.'Mei heeft dit gedaan'. Ze keek naar de prinsessen.'April en Mei zijn al binnen'. 'Dat maakt het gemakkelijker voor ons' lachte Niels en ging verder. Wat verder moesten we opsplitsen omdat het gebouw gevuld was met lucht en niet met water. Wij gingen naar binnen en de prinsessen en hun wachters bleven buiten.'Oh man, ik heb mijn benen gemist' lachte August en strekte zijn benen. June rolde met haar ogen en keek rond.'Nou, Mia is hier duidelijk ook al geweest'.'Hoe weet je dat?' vroeg Maarten.'Er hangt bloed aan de muur' zuchtte ze en wandelde verder. De rest volgende haar een beetje geschokt. 'Komop, voordat hij versterking stuurt!'. Julie rende tegen June aan en ze viel op de grond.'Hey nichtje' zei ze en keek naar Julie die op de grond lag. 'Een beetje hulp nodig?'.'Die word niet snel meer wakker hoor, geloof me...' zei Oc die nu ook aangekomen was. Het duurde niet lang voordat Mia en André ook verschenen en er viel een stilte. 'Dus jullie hebben jullie krachten afgestaan?' vroeg June en trok haar nicht recht.'Het spijt me June...' zuchtte ze en staarde naar de grond.'We zijn niet normaal Julie, daar moet je je bij neerleggen' zei June en legde haar hand op haar schouder.'Ik weet wel iets wat dit alles makkelijker voor jou maakt'. Ze keek schuin naar Maarten. Julie lachte en keek naar June.'Oc heeft me verteld dat Febe ons gekoppeld heeft'.'Waar wacht je dan nog op?' vroeg June en trok Maarten voor Julie. Ze sloot haar ogen en leunde voorover. Op het moment dat ze kusten, straalden ze, letterlijk. Het was een zacht roze licht en Febe lachte.'Zo zijn mijn krachten ook weer hersteld'. Ze keek lachend naar June.'Kleine moeite' lachte June. Ze stopten met kussen en Julie draaide zich om naar Oc.'Het spijt me Oc'.'Het geeft niets' zei hij en keek naar Jana.'Het lot heeft er anders over beslist'. Jana moest blozen toen Oc voor haat ging staan.'Kun je me in de ogen kijken?' vroeg hij zacht. Ze keek langzaam op en lachte.'Natuurlijk kan ik dat'. Er ging een gloed door Ocs ogen maar Jana deinsde niet terug. Integendeel, haar ogen gloeiden opnieuw en ze lachte.'Ik denk dat ik je leuk vind' zei ze stil.'Ik niet' zei Oc. Ze keek hem geschrokken aan.'Ik hou van je' lachte hij en kuste haar.'Oké, genoeg gekust en geknuffeld' zei André.'Ik word er niet goed van'.'Wat je zegt...' zuchtte August en keek naar June. 'Tenzij jij daar anders over denkt natuurlijk'. June zuchtte en draaide zich naar Julie.'Dus je weet het' lachte ze.'Dat werd tijd'. June zuchtte.'Kom, we gaan terug naar huis'

Onderwater(#2)Waar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu