Onderwater(#2)

Hoofdstuk 25

'Jullie zijn echt ongelofelijk' lachte Amelia.'Het is jullie weer gelukt'.'Het was een kleine moeite' lachte ik en dronk van het water.'De 12 zijn toch echt ongelofelijk' lachte Amelia en dronk haar glas leeg.'Wil jij ook nog wat Juni?' vroeg ze en pakte de kan. 'Nee, dat hoeft niet' lachte ik.'Oké' zei ze en legde haar hand op de doorzichtige glazen kan. Het water kleurde roze en ze schonk nog wat in haar glas.'Prinses Jessica en prinses Jennifer hebben me gevraagd of dat jullie naar Atlantis wouden komen voor een ere ceremonie'. Ik zuchtte.'Dat hoeft echt niet hoor' zei ik en keek uit het raam.'We zijn tenslotte ook maar mensen'.'Maar mensen?' vroeg Amelia met grote ogen.'Oké Juni, vertel op'. 'Vertel wat?' vroeg ik verward.'Mensen maken fouten, hebben problemen...' zuchtte Amelia en staarde in haar glas. 'Wat is er?'.'Het is niks' zei ik en pakte de kan.'Dat magische water spoelt niet al je problemen weg Juni' zei ze en pakte de kan af.'Vertel op'. Ik keek haar kwaad aan.'Wat is het? Problemen thuis? Met vrienden? In de liefde?'. Bij de laatste keek ik op, wat ik niet had mogen doen.'Liefde dus' lachte ze en zette de kan weer op tafel.'Ik haat je, weet je' zuchtte ik en staarde uit het raam.'Doe je niet' lachte ze en dronk haar glas leeg.'Iemand die ik ken?'. Ik rolde met mijn ogen en keek haar aan met een blik van Menes?'Gaan we hier nu echt over praten? Hier?' vroeg ik. Ik gebaarde met mijn hand naar de chique vergaderzaal waar we zaten. 'Natuurlijk' lachte ze en leunde voorover.'Kom maar op, wie is het?'. Ik zuchtte.'De vraag is eerder wie zijn het'.'Oeh, verliefd op 2 jongens?' vroeg ze nieuwsgierig.'Nee, niet echt' zuchtte ik. Amelia's ogen werden groot.'Zijn er 2 jongens verliefd op jou?!'.'Niet heel het paleis moet het horen' siste ik.'Oh, ja, sorry' zei ze snel.'Maar 2 jongens? Wie dan?'.'Sa...September en Augustus' zei ik. Ik moest even stotteren omdat ik was vergeten dat ze onze echte namen niet kende.'Dat zijn 2 van de 12' zuchtte ze en keek naar haar glas.'Nu snap ik het. Als je de 1 neemt, kwets je de ander en dat kan de sfeer in de groep beïnvloeden'.'Je bent de enige die dat lijkt te begrijpen' zuchtte ik. 'De anderen gokken voor wie ik zal kiezen of maken weddenschappen'. Ik schudde langzaam met mijn hoofd. 'Met mij kan je altijd praten Juni, dat weet je' zei Amelia en legde haar had op mijn arm.'Je mag me best June noemen' zei ik en lachte.'June?' herhaalde ze vragend.'Dat is mijn mensennaam, mijn echte naam' zuchtte ik.'Alleen de 12 en hun families noemen me bij mijn echte naam'.'Dan zie ik het als een grote eer, June' lachte ze.'Maar zeg eens, op wie ben jij nu echt verliefd?'.'Dat weet ik niet' zuchtte ik.'Nee, dat weet je wel' lachte ze.'Je hart weet het altijd, luister ernaar'. Nadat ze dat gezegd had stuurde ze me naar huis. Ze zei dat ik mijn hart moest volgen, alsof het een stomme scène uit een romantische drama was.

De volgende dag werd ik wakker en wist ik het. Ik wist wie ik moest kiezen. In mijn pyjama rende ik de straat op naar zijn huis. Huis nummer 9.

----------------------------------------------------
Einde!
Hopelijk vonden jullie het een leuk boek!
Ik weet niet of ik hier nog een derde boek van ga schrijven dus dit is voorlopig de laatste :P