Sevdiği kadını balkonda donmak üzere bulan adam elindeki battaniyeyi kadının narin omuzlarına sardı.
"Sessizliğinin nedenini söyle Almila."
Kadın bir süre sessiz kaldı. Başını kaldırıp arkasında duran yoldaşına baktı. Bu aşkla bakan adama nasıl olu...
"Harika" diye şakıdığı Defne. Lise mezuniyetimden kalan kepime bakıyordu. Onu çerçeveletip duvara asmamın mezuniyetimle hiçbir alakası yoktu. Defne'nin babası Fatih'le ilgiliydi.
Açıklama yapma gereksinimi hissettim. "Kep, lise mezuniyetime ait. Bizim kepleri de topluyorlardı. Ama baban hatıra olması için benim kepimi çalmış." diyip kıkırdadım. Gözlerim özlemle uzaklara dalmıştı.
"Ya, demek öyle." diye mırıldanan Defne'nin gözündeki kıskançlık parıltılarını farkettim. Son günlerde Fatih'ten bahsedildiğinde hep böyle bakıyordu.
"Bir sorun mu var meleğim?" diye sordum.
Sıkıntıyla iki kişilik yatağıma oturdu. "Onu tanıyorsun. Onu seviyorsun. O benim babam ama ben tanımıyorum. Hiçbir şey hissedemiyorum ona karşı." dedi omuzlarını düşürerek.
Bir süre kalakaldım. Sonra derin bir nefes alıp ağır adımlarla Defne'nin yanına yürüdüm.
"Lise mezuniyetime ait bir video var. İzlemeye ne dersin?" dedi.
"Hı hı" diye homurdandı yalnızca.
Çocuklarla uğraşmak gerçekten zor işti. Sevginin dozunu iyi ayarlamak gerekiyordu. Az sevgi gösterilirse benim gibi eksik kalırdı çocuklar. fazla ilgiye boğulursalar da şımarırlardı. Defne için hep bu dengeyi korumaya çalışmıştım.
Laptopu Defne'nin kucağına bıraktım. Ben de yanına oturup videoyu buldum. "Aa bu babam" dedi Defne. "Videoyu sen mi çekiyorsun anne?" Gülümsedim. "Hayır, bir arkadaşım çekiyor."
Kızımın saçını okşadım. "Bu videonun çekildiği zamanlar sen henüz bir yaşında bile değildin." dedim. Şimdi ise yedi yaşında olmuştu. Yaşlanıyordum. Videoyu başlattım.
Fatih haber sunucuları gibi "merhaba Almila. Bugün liseden mezun oluyorsun ve sana güzel bir video bırakmak istedik. Yani sadece ben istedim."
Fatih'in sarı saçlarına mavi gözlerine özlemle baktım. Siyah bir takım elbise giymişti. Videodaki herşeyi ezbere biliyordum. O kadar çok izlemiştim ki. Yine de her izleyişimde özlemle doluyordum.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"Her neyse Almila. Az sonra kep atacaksınız. Kepleri geri toplayacaklarmış. Ben de dedim ki neden senin kepini çalmıyorum." Gülümsediği için mavi gözleri kısılmıştı. İç geçirdim.
Fatih'in koşarak uzaklaştığı, kısa bir an olsa bile görüldü videoda. Tam o sırada kamera sahnedeki bana odaklandı.
Kepim elimdeydi. Açık havaya kurulmuş sahnedeki sınıf arkadaşlarımla birlikte kepi havaya fırlatmayı bekliyordum. Üçten geriye sayıldı. Her şeyden habersiz olan on sekiz yaşındaki ben, kepimi fırlatabildiğim kadar havaya fırlattım. Sonra sahnenin arkasından koşarak yanıma gelen bir karartı göründü. Havadaki kepimi yakaladığı gibi şimşek hızıyla sahneden atlayıp kameraya doğru koşmaya başladı.
