Asosyal Ressam

4 " Cevap ver artık Kadın "

Sevgili ben ,

Küçükken hep doktor olmak istemiştim. Bunu en çokta sen biliyorsun. Hep insanların hayatını kurtarmak isterdim. Bu çok güzel bir şeydi. Ama sonra bundan vazgeçtim. Çünkü yaşadıkça mutsuz oldugumu farkettim. Büyümek kötü bir seydi. Cezasıda mutsuz olmaktan geçiyordu.

Sonra ekranda dans eden insanları gördüm. Hiphop şeklinde olanları seviyordum ama dikkatimi çeken balerinler olmuştu. Onlar özgür bir kuş gibilerdi. Havada süzülür gibi dans ederlerdi. Çok istedim onlar gibi olmayı. Babama birçokkez yalvardım gitmek için ama annem buna izin vermediği için vazgeçmek zorunda kaldım. Hala içimde bir ukte vardır. Ama gitmem. Çünkü annem izin vermemişti.

Sonra resim çizmeye başladım. Her cizgisi bana ait bir dünyaydı benim için . Sakladım çizdiklerimi herkezden . Kimseye göstermek istemedim . Çünkü korktum bu mutluluğuda elimden alırlar diye. Korktum çünkü , çizdiğim şeyleri yargılarlar ,beni anlamazlar diye. Doğruda yaptım aslında . Böylelikle ağladığımda , güldügümde , kararsız olduğumda kağıt anlattı tüm düşüncelerimi. Ve sonra içimdeki herşey beyaz renkte olan kağıt parçasına hapsoldu. Böylelikle hicbir duygu esir almadı benliğimi.

Sonra okumaya başladım. Çok iyi geliyordu bu bana . İnsanlar nasıl bir sıgaraya bağımlı ise bende öyle bağımlıydım okumaya ve çizmeye . Bu bana garip gelmiyordu. Artık düşüncelerim bir resme sığmazken yazmakta eklendi yanına. Artık ben bir kağıt parcasından ibaretttim. Beni sözler anlatıyor mısralar çözüyordu. Dakikalarım hatta saatlerim geciyordu yazıp çizmekten. İnkar etmem , edemem bunları.