Let The Love Begin #9
Roa's Pov
"AAAAAAHHHHHHHHHHHH!!!!!"
Tinulak ko ito, pero pilit niya parin akong hinahawakan.
"No..... No.... No. I said no. Please maawa ka. . Let me go hohoho "
Naiiyak nako. Mama tulongan moko.
"R-Rooooooaaahhh...."
"Ahhhhhh!!! Help! Help me!! No.. please... don't kill me... *hulk* Mama..... "
Hinigpitan pa niya ang hawak sakin. Ramdam ko ang paggapang niya patungo sakin. Wala na akong lakas lumaban pa. Hinang hina na ako. Hirap akong huminga. Siguro ito na ang katapusan ko...
Pinikit ko nalang ang mata ko at hinintay si kamatayan....
Pero nagtaka ako kasi hindi na siya gumagalaw pa pero hawak niya parin ako.
Biglang bumalik na ang kuryente at nakita ko ang kaninay humawak sakin.
Isang....
isang.....
isang....
.
isang z-zombie...
Isang Lalaking zombie na nakaratay sa harap ko.
Kailangan kong makaalis dito. Kailangan kong makaalis at makatakas sa zombie.
Hinayhinay kong tinanggal ang mga kamay nito at itinaas.
Ayan... ayan na kunti nalang. Kunting kunti nalang.
Pero nahawakan niya ulit ako at nagsalita.
"Roaaahhhh... t-tulungan moko."
Nagulat ako ng makita ko siya.
"T-troy? " I whispered
Ang putla putla niya at ang lamig tas nanginginig pa.
Lahat ng takot ko kanina bigla nalang nawala.
Inupo ko siya sa sahig.
Ang init ng katawan niya pero ang lamig ng kamay...
"T-tulungan moko... Roaaaahhhh... Tulungan m-moko."
I look at him.
Nakakaawa ang kondisyon niya.
Ang masiga at nakakabwisit na ugali niya ay di na mahagilap ng mata ko.
Natatabunan ito sa sakit niya.
"Si-sige tutulungan kita. " mabait kong tugon sa kanya.
Kahit naman kasi maldita ako may puso rin naman ako no.
Lalo na sa situation ngayon.
BINABASA MO ANG
Let The Love Begin (On-going)
RomanceThis is a work of fiction. The characters, organizations place and events portrayed in this story are only products of the author's imagination. Any resemblance to an actual incident or event is purely coincidental. Nagmahal ka noon. Nagmahal ka nga...