Dangerous Woman

⭐5⭐

Το βράδυ φάγαμε Κινέζικο και ήταν φοβερό! Αύριο τι πρωί θα με πήγαινε ο Πάνος σχολείο γιατί είχε πιο νωρίς μάθημα και επειδή δεν είχε πολλά διαβάσματα θα πηγαίναμε στο εγκαταλελειμμένο σπίτι για γκράφιτι! Είχα πάρει κάτι πολύ ωραία καινούρια χρώματα που φωσφόριζαν λίγο στο σκοτάδι.

Ο μαλάκας δεν είναι πια ανάπηρος και μεθαύριο θα ξαναβρώ την ησυχία μου! Ναι όσο και να με βοηθήσει στα μαθηματικά με ειρηνευτικέ, με κορόιδεψε, με είπε πουτάνα, ανέβασε μαλακίες για εμένα στο facebook και μου έριξε καφέ στην αγαπημένη μου μπλούζα και όλα αυτά χωρίς να ζητήσει συγνώμη! Όχι δεν είμαι τόσο καλή για να τα ξεχάσω έτσι απλά!

Το πρωί έβαλα μία μπλε μπλούζα κοντή εξώπλατη, ένα τζιν σορτς, ένα ασπρόμαυρο καρό πουκάμισο και τα μπλε μου all star. Επιασα τα μαλλιά μου σε κεφτέ και κατεβήκα κάτω να φάω πρωινό.

Πάλι ρούφιξα λίγο από τον καφέ του Πάνου αλλά αυτή την φορά δεν αντέδρασε. Ο Μαλάκας περίμενε να του μιλήσω αλλά μέχρι να μυ ζητήσει συγνώμη.η ούτε καλημέρα! Μόκο τσαμπουκάς αν χρειαστεί!

"Έλα Αλίνα πάμε!" Είπα και σηκώθηκα από το τραπέζι.

Πήρα την μαύρη μου σάκα και κατεβήκαμε στο αυτοκίνητο. Αν και ξέρω να οδηγώ το αποφεύγω γιατί μία φορά με πιάσαμε και η μαμά την πλήρωσε. Έτσι οδηγώ μόνο σε ανάγκες. Σήμερα θα με πήγαινε ο brother.

Μπήκαμε στο αυτοκίνητο και με άφησε έξω από το σχολείο. Μπήκα μέσα στην ώρα μου! Αξίζω πολλά χειροκροτήματα. Είναι η τρίτη φορά στον πρώτο μήνα. Ναι είναι ακόμα Σεπτέμβρης και ναι έχει πολύ ζέστη!

Σχολείο είδα την Λουίζα η οποία δεν χρειάζεται καν να αναφέρω ότι φορούσε πάλι ξεράσματα μονόκερου. Θα σας ειδοποιήσω εάν αλλάξει! Ανεβήκαμε και πρώτη ώρα είχαμε... Γυμναστική! Το μόνο μάθημα που μου αρέσει!

Καθίσαμε στις κερκίδες και πιάσαμε την κουβέντα. Ξαφνικά ήρθε η τσούλα του σχολείου. Με είδε και ήρθε να μου μιλήσει. Θα φάει φάπα!

"Αθανασία να σου μιλήσω λίγο;" Με ρώτησε σε στυλ τσούλας.

"Ναι!" Είπα χωρίς να την σφάξω.

Είναι ο τρόπος που υπάρχει. Μόνο για πήδημα είναι καλή! Σε όλα τα άλλα υστερεί. Πήγαμε στην άκρη του σχολείου και άρχισε.

"Θέλω να δώσεις αυτό στον Άρη μου!" Είπε και μου έδωσε ένα χαρτάκι.

Όπα τι; Άρης σου;

"Καλά και γιατί δεν τον παίρνεις σπίτι σου;" Την ρώτησα.

"Καλή ιδέα!" Είπε και έκανε σαν τριχρονο που του έδειχνες πρώτη φορά κείμενο.