Dangerous Woman

⭐17⭐

"Μωρό μου!". Φώναξα τον Άρη.

"Πως με είπες;" Έκανε έκπληκτος.

"Μωρό μου!" Του είπα πιο γλυκά.

"Δεν χορταινω να το ακούω!" Είπε και με φίλησε πεταχτά στα χείλη.

"Ναι πρέπει να πάω να δω τι έχει γίνει με τη Λουίζα οκ;" Τον ρώτησα ενώ τον κραταγα από τον αυχιένα.

"Καλά. Θα τα πούμε αύριο!" Είπε και δώσαμε ένα αποχαιρετιστήριο φιλί.

Βγήκα από το μαγαζί και κοίταξα τριγύρω μήπως και καταλάβω που ειχε πάει. Άκουσα ένα κλαμα και το ακολούθησα. Έφτασα πίσω από το μπαρ και την είδα να κάθεται και να κλαίει.

Την πλησίασα και της ακούμπησα τον ώμο. Με κοίταξε με τα κόκκινα από το κλάμα μάτια της.

"Είσαι εντάξει;" Την ρώτησα.

"Όχι." απάντησε.

"Τι συνέβη;" Την ρώτησα σαν να μην ήξερα.

"Αυτός!" Είπε και ακούμπησε την μύτη της.

"Ποιος;" Ρώτησα.

"Ο αδελφός σου! Είναι με άλλη!" Είπε και ξανά έβαλε τα κλάματα.

"Και εσένα τι σε πειράζει!" Της έκανα.

"Γιατί τον αγαπώ!" Είπε και ξέσπασε σε πικρά δάκρυα μετανοίας.

Άνοιξα αμέσως το κινητό μου και έστειλα στον brother να έρθει πίσω από το μπαρ. Δύο λεπτά μετά άκουσα τα βήματα του.

"Τι έγινε;" Με ρώτησε και πριν απαντήσω κοίταξε προς το μέρος την Λουίζας.

"Τι θες εδώ;" Τον ρώτησε και σηκώθηκε όρθια.

"Ήρθα να σε βρω." Της απάντησε.

"Γιατί;" Τον ρώτησε και τον κοίταξε στα μάτια.

"Γιατί εσένα θέλω. Από την αρχή. Πως το λένε. Είμαι ερωτευμένος μαζί σου!" Της είπε γλυκά και της κράτησε το χέρι.

"Κι εγώ." Του είπε και αγκαλιάστηκαν.

"Θα την πάω εγώ σπίτι!" Είπε ο brother.

"Κι εγώ θα έρθω γιατί αν περιμένω από τον Άρη να τελειώσει!" Έκανα και γελάσαμε όλοι.

Πήγαμε μέχρι το αμάξι μας και μπήκαμε μέσα. Κάθισαν αυτοί οι δύο μπροστά και εγώ από πίσω.

Κοίταξα σε όλη την διαδρομή απ' έξω από το παράθυρο και σκεφτόμουν. Πως καταλήξαμε έτσι; Εγώ με τον Άρη και η Λουίζα με τον Πάνο. Όλα για έναν καφέ. Ειρωνικό αλλά δεν πειράζει.