More Than Words [Complete] (EDITING)

Chapter 1.2 - Terrible Things

North's POV

Lumabas na ako ng backstage at bumungad agad sa'kin ang napakalawak na stage. Hindi ko inakala na ganito kalawak ang stage ng amphitheatre ng school na'to.

May grand piano na nakalagay sa kanang bahagi ng stage. Nasa kaliwang pinto kasi ako ngayon ng stage papuntang backstage. May iba pang mga musical instruments ang nakalagay sa stage tulad ng harp. Mga musical instruments lang na mahirap dalhin at hindi portable ang nilagay nila rito. Para na rin siguro hindi matagalan ang mga auditionees lalong-lalo na ang mga instrumentalist para sa orchestra at para hindi rin mauubos ang oras sa pag set lang ng instrument.

Lumingon ako sa may kaliwa ko habang naglalakad na ako papunta sa gitna ng stage kung saan nakalagay ang mic. Nakita kong nakaupo sa bleachers ang mga naunang auditionees sa'kin. Nasa gitnang bahagi sa unahan ng mga bleachers nakalagay ang table ng mga judges. Tatlo lahat ang judges.

Inayos ko muna ang guitar ko at kinonnect sa speakers. May connector na kasing nakahanda sa tabi ng mic para sa guitars. Tumingin ulit ako sa mga tao sa bleachers at tiningnan ang judges.

"You may start now," sabi ng lalaking judge na sa tingin ko ay ang chairperson ng judges dahil nakaupo ito sa gitna. Huminga muna ako ng malalim at nagsmile sa mga tao. Kaya ko 'to basta gagawin ko lang best ko. Hindi ko ipapahiya ang nasimulan nila mama. Sinimulan ko nang mag-strum.

~ By the time I was your age, I'd give anything

To fall in love truly, was all I could thin

That's when I met your mother, the girl of my dreams

The most beautiful woman, that I'd ever seen

She said, "Boy can I tell you a wonderful thing?

I can't help but notice, you're staring at me.

I know I shouldn't say this, but I really believe,

I can tell by your eyes that you're in love with me."

Now, son, I'm only telling you this

Because life can do terrible things. ~

Tumingin ako sa audience. Di ko alam anong iniisip nila ngayon. Yung iba di nakikinig naka-headset lang. Yung iba naman naglalaro sa mga gadgets nila. Halatang hinihintay lang nila ang results.

~ Now, most of the time we'd have too much to drink

And we'd laugh at the stars and we'd share everything

Too young to notice, and too dumb to care

Love was a story that couldn't compare.

I said, "Girl, can I tell you a wonderful thing?

I made you a present with paper and string.

Open with care now, I'm asking you, please.

You know that I love you, will you marry me?"

Now, son, I'm only telling you this

Because life can do terrible things