En nu?!

bang

Liselotte
Bibberend zit ik in een hoekje. Als ik één verkeerde stap maak ben ik dood...... Niet alleen ik vrees ik.... Ondertussen zijn er al heel wat tranen gevallen. Waarom? Dat is één vraag waar ik nooit antwoord op zal krijgen. Waarom is bram weg? Waarom ontvoerd? Waarom zo jeugd? Waarom dit leven? Waarom leef ik? Waarom meer dood dan levend? Waarom.........

Evert,
Waar?! Bergenstraat 82. Ik zie carla opkijken. Ik sprint naar me auto.... Fenna rent achter me aan. Even keur ik het goed. Tot ze plots inelkaar duikt. Ik ren naar fenna. FENNA?! Jij blijft hier.. en gaat naar huis! Luister als jou daar iets overkomt vergeed ik me het nooit! Ja maar.... Jammert fenna NEE FENNA! Voor dat fenna iets kan zeggen sprint ik weer naar me auto. Ik hoor carla nog zeggen dat ze een A.T inschakeld en dat ik goed met oppassen. Eigenlijk boeit er nog naar maar één ding LISELOTTE?

Fenna,
Waarvoor mag ik niet mee?! Ik wil liselotte in me armen kunnen sluiten! Ik wil mee!! Zeur ik tegen carla. Fenna ik breng je naar huis en ik blijf bij je! Je voelt je niet lekker en trouwens als er geschoten word en de kogel komt recht in je buik. Is er sowieso al 1 slachtoffer. Maar als de ééne buikschot nou ook teveel voor jou was. Zijn er niet 1 maar 2 slachtoffers! Ik kijk carla aan maar kijk gauw weer weg... en loop rustig door

Evert
Als ik op de locatie ben. Zie ik dat het A.T er nog niet is. Maar eigenlijk twijfel ik geen moment. Ik spring uit me auto. En ren naar de voordeur. Het is een verlaten oud huis. Ik zie het A.T achter me staan. Ik trap de deur van de loots. Binnen. Alle gangen ga ik af. Maar geen liselotte..... Tot we bij de laatste gang zijn. We horen iemand huilen met langen uithalen. Ik wijs naar die deur. Ik bedenk wat carla me heeft gezegd. Doe altijd zachtje.... Doe het snal maar niet gehaast. Even boeit het me niets. Ik storm de kamer binnen. Met het A.T achter me. En daar zie ik liselotte. Dun mager bang hoopeloos. Het ergste nog. Met allebei d'r ouders. Een pistool op d'r hoofd.

Liselotte,
Daar sta ik dan. Met een pistool op me hoofd en met evert voor me. Ik kijk hem bang aan. Maar eigenlijk weet ik het antwoord al. Ik probeer me hand naar me buik tebrengen. Maar die wordt ruw teruggeslagen door me. Bloed eigen moeder. Bang en hulpeloos

Paul (vader liselotte)
De dag waar ik van droomde. Eindelijk! Oké evert..... waar laten we beginnen.... Veel heb ik niet aan liselotte want ja zeg nou zelf... Zo hulpeloos en alleen. Maar toch wou ik jullie de kans geven om van dit moment tegenieten.. op dit moment heb ik jaren gewacht. Liesje wil je nog wat zeggen?

Evert, bedankt voor al die wijze woorden. Ik weet ik ben niet de makkelijkste nee! Bedankt voor de wijze lessen
Fenna, Bedankt als vriendin... me steun en toeverlaat. Zonder jouw was ik nergens. Ga door huil niet om mij. Ik heb het zelf gedaan. Ga door met evert een jouw kleine wondertje en natuurlijk met brecht een nieke.. Ik hou van je ik vergeet je nooit! En waar ik ook ben ik ben bij je!
Carla, Mijn moeder.. Altijd was je om mij testeunen.. door jouw ben ik veder gekomen.. bedankt!
Menno, Bedankt mijn eigen dokter! Voor alles al die keren om tepraten.
Bram, Ja..... je was er...... Ik was kil en gevoelloos. Toen kwam jij.. jij gaf mijn leven kleur. Jij begreep me. Jij wist alles.. toen ging je weg mijn wereld stoorte in. Ik wil je nu zo graag zeggen wat je voor me betekend! Maar ik kan het niet! Sorry. Maar ik hoop dat je gelukkig woord met een liefde die van je hou.. niet zo als mij. Die een moordenaar. Is want ja mijn ouders hebben misschien wel gelijk! Ookal was het een ongeluk... Pas goed op je zelf..

Evert zeg dit tegen iedereen!! Ik hou van jullie... Ik hoor een schot. En alles word zwart....

Afscheid nemen bestaat niet......