The Devil

{2}

Ποσο μισώ την στιγμη που απολαμβάνεις τον ύπνο σου και το ξυπνητήρι αρχίσει να χτυπάει.

Δεν θέλω να σηκωθω απο το κρεβάτι μου. Το αγαπάω τόσο πολύ.

-άντε βρε κοπελα μου κλειστό και κατεβα κάτω για πρωινο. Φώναξε η μάνα μου.

Αναγκάστηκα να σηκωθω. Πληθυκα ντυθηκα και κατέβηκαν κάτω.

-καλημέρα. Μου είπε ο μπαμπάς μου.

Τώρα εγώ φταιω αν πω πως ηταν και γίνω κακία;

-καλημέρα. Είπα και εγώ.

-έλα φάε. Ολη μέρα δεν τρως τίποτα.

Κλασσική μάνα. Σκέφτηκα.

Αφού έφυγα. Πήρα την τσάντα μου,τα κλειδιά και το κινητο με τα ακουστικά μου και ξεκίνησα τον δρόμο μου στο πολυαγαπημένο μου σχολείο.

Μετα από μερικά λεπτα έχω φτασει στην είσοδο του σχολείου. Παντού βλέπεις ατομα νευρικά,αγχωμενα αλλά ειναι και χαρουμενα.

Αυτό δεν θα το καταλάβω ποτέ. Πως γίνεται να είσαι χαρούμενος που είσαι στο σχολείο;

Οι περισσότεροι πάντως νυσταζουν. Μια απο αυτα τα ατομα είμαι εγώ. Κάθε μέρα όμως.

-Θα είσαι για πολύ ωρα εδώ;

Μια φωνη με έβγαλε από τις σκέψεις μου. Γυρισα και είδα τον Αλεξ.

Τον παρατηρούσα. Φορούσε ενα τζιν μαυρο με μια άσπρη κοντομανικη μπλούζα και απο πάνω μια μαύρη ζακέτα.

Σορυ κι όλας αλλά δεν κρυώνει;

-Θα με κοιτάς για πολύ ωρα; με ρώτησε.

Δεν πρόλαβα να απαντησω. Μολις είχε χτυπήσει το κουδινι.

Με το κουδινι δεν ξέρω τι σχέσεις έχουμε. Οταν χτυπάει για διάλειμμα και για το σχολασμα το λατρεύω αλλά όταν χτυπάει για να ξεκινήσει το μαθημα και να επιστρέψουμε στις αίθουσες το μισώ. Δεν φταιω εγώ αυτο δεν κανει καλά την δουλειά του. Ας αποφασίσει.

Τελειωσε η προσευχή και δυστυχώς τα παιδιά με την σειρα εμπαιναν στις υπέροχες τάξεις του.

Μπαίνοντας μέσα στην τάξη βλέπουμε το καθηγητή να καθεται στην εδρα. Μα καλά ποτε προλαβε;

Ποσο τους λατρεύω τετοιους καθηγητές. Σημειώστε την ειρωνία μου.

Καθησα στην θέση μου και αμέσως μετα κάθισε και εκείνος δίπλα μου.

Ποιος άραγε; Φυσικά και ηταν Ο Αλεξ.

Δεν ξέρω τίποτα για αυτόν. Δεν ξέρω γιατί. Ποτέ δεν ήμουν έτσι με ανθρώπους. Δηλαδή να θέλω να μαθαινω πράγματα. Δεν ήμουν τόσο περίεργη,αλλά αυτος δεν ξέρω,ίσως μου έχει κινήσει πολύ το ενδιαφέρον.