The Devil

{10}

Εμιλι.

Η ωρα ειναι 4 και βαριεμαι τόσο πολύ.

Τόσες ώρες κάνω ασκήσεις τις οποίες εβαλαν στο σχολείο σήμερα που δεν πήγα. Μα καλα πρεπει να βάζουν τοσα πολλά;

Ανοιξα το κινητό μου.

Φακ. Είχα μυνηματα και κλήσεις.

Ανοιξα και είδα ότι είναι απο τον Αλεξ;

Το τελευταίο μύνημα του ηταν πριν δέκα λεπτά.

"Θελω να βρεθούμε"

Κανονικά θα έπρεπε να είμαι θυμωμένη μαζί του αλλα είμαι χαρούμενη.

Αν δεν ηταν οι γονείς μου σπίτι είμαι σίγουρη πως θα τσιριζα.

"Οκ" απάντησα.
Αποτομο ξέρω αλλα και αυτός έτσι ειναι.

"Στις 8 θα έρθω να σε παρω"

Δεν ειναι γλυκας;

Αλλα κάθε φορά που σκέφτομαι κάτι τέτοιο θυμάμαι πως είμαστε φιλοι. Μονο φιλοι.

Πέρασαν δυο ώρες. Ετσι άρχισα να ετοιμαζομαι.

Εβγαζα ρούχα απο την ντουλάπα για να τα δοκιμασω.

Εκλεισα το παράθυρο και τις κουρτίνες.

Κατέληξα σε αυτά:

Αφού βρήκα ρούχα άρχισα να ισιωνω τα μαλλια μου.

Μου πήραν περίπου μια ωρα.

Από λεπτα σε λεπτά θα ηταν εδώ.

Εχω αγωνία και άγχος.
Εβαλα τα παπούτσια μου πήρα λεφτά και εκατσα κάτω στο σαλόνι να τον περιμένω.

Καθώς περιμενα κατάλαβα πως ξέχασα το κινητό μου πάνω.

Ανέβηκα πανω στο δωμάτιο.

Εψαχνα το κινητό μου πανω στο γραφείο αλλα τελικά το είχα αφήσει στο κομοδινο.

Πήγα να φύγω αλλα κάτι δεν πήγαινε καλα.

Ειχα αυτο το συναίσθημα πως κάτι κακο θα συμβεί.

Σε πέντε λεπτά θα ηταν εδώ.
Θα ηταν βλακεία να το ακύρωσω.
Αλλα φοβάμαι.