The Devil

{5}

Πρωι και παλι.

Η ίδια ρουτινα.

Μονο που αυτήν την φορά ξυπνησα χαρούμενη.

Για να φανταστειτε ξύπνησα πριν χτυπήσει το ξυπνητήρι.

Τρομαζω με τον ίδιο μου τον εαυτό

Είμαι στο δρόμο για το σχολείο. Δεν εφαγα καν πρωινό.

Εφυγα αμέσως για το σχολείο. Τρομαζω ακόμα περισσότερο τώρα που το σκέφτομαι αλλά ξέρω πως δεν φταιω εγώ για αυτό.

Καθώς περπατουσα στον δρόμο άκουσα κάποιον να με φωνάζει.

Ο Παυλος. Οοοκευ. Θα μείνω ψύχραιμη.

-γεια σου Παύλο.

-τι κανεις;

-καλα αλλά μονο που σκέφτομαι πως πρεπει να μπω εδώ μέσα θέλω να πεθάνω. Είπα αφού είχαμε φτάσει σχεδόν.

-και εγώ μια από τα ίδια.

Να ρωτήσω η να μην ρωτήσω;
Ειναι κακό που θελω να μάθω;

-Παύλο. Απο που ξέρεις τον Αλεξ;

-μα καλα τι ερώτηση ειναι αυτή; όλοι από το σχολείο τον ξέρουν. Ειναι ο ξάδερφος του Ηλια. Ερχοτανε που και  που πιο παλιά και τον έβλεπε και τώρα μένει μαζί του.

Ξαδερφος του Ηλία; Και γιατί δεν ανέφερε ποτέ κανεις κάτι;

-και γιατί μένει μαζί του; ρωτησα.

Δεν πρόλαβε να μου απαντήσει καθώς το κουδούνι είχε χτυπήσει.

Αμάν. Το μισώ το κουδούνι.

Μπηκα μέσα στην ταξη. Είδα τον Αλεξ με τον Ηλια να μιλανε.

Τώρα να πω οτι το ξέρω; Η να κάνω πω δεν ξέρω τίποτα;

Μάλλον το δεύτερο.

-καλημέρα. Είπα και εκατσα στην θέση μου.

-Που την είδες; είπε ο Αλεξ ψυχρα.

Για ακόμα μια φορά συμπεριφέρεται σκατά.

Ωραία σκέφτηκα.

-καλημέρα Εμιλι. Είπε ο Ηλίας και του χαμογέλασα.

Τουλαχιστον αυτός ειναι καλός.

Σε όλη την διαρκεια του μαθηματος ένιωθα τον Αλεξ να με καρφώνει με το βλέμμα του.

Δεν ηξερα αν επρεπε να γυρισω να τον κοιτάξω η να του μιλήσω.

Πάντως δεν έδωσα σημασια και παρακολουθούσα το μάθημα.

Αρχισε να πειράζει τα μαλλια μου. Γυρισα και τον κοίταξα.

Εκείνος μου χαμογέλασε.