The Devil

{7}

Κατεβηκα κατω. Τα χτυπήματα στην πόρτα σταμάτησαν. Παλι όμως είχα περιεργια να δω ποιος χτυπούσε.

Ανοιξα την πόρτα. Δεν υπήρχε κανεις μπροστά μου.

Μονο μια σκιά απομακρυνόταν από το στενό του σπιτιου μου.

Δεν μπορουσα να καταλάβω ποιος ειναι.

Δεν έδωσα σημασία έκλεισαν την πόρτα και ανέβηκα πανω για να κοιμηθώ
-----------------------------------------

Σάββατο σήμερα.

Ποσο λατρευω το Σάββατο. Η καλύτερη μέρα.

Η ωρα ειναι 11.

Κατεβηκα κάτω.

Η μαμά και ο μπαμπάς λείπουν.

Τέλεια...

Εβαλα να φάω και μπηκα facebook

Είχα μύνημα απο τον Μιχάλη; Πως με θυμήθηκε αυτός;

Ο Μιχάλης ειναι ενα παιδι που μου τα ζήτησε πέρυσι αλλά εγώ τον έβλεπα μονο σαν φίλο.

Οταν του το Είπα αυτο στεναχωρηθηκε πολύ ειναι η αλήθεια.

Και εγώ δεν ήθελα να τον βλέπω έτσι. Σταμάτησα να του δίνω σημασία. Απομακρυνομουν απο αυτον.

-γεια♥. Μου έστειλε. Ελπίζω να έχει καταλάβει πως δεν τον θέλω. Τώρα θα μου πείτε πέρασε μονο ένας χρονος αρα θα με έχει ξεχάσει.

-γειαα. Απάντησα χωρίς καρδιά. Μην δίνουμε και θάρρος.

-τι κανεις;♥

Ααα συνεχίζει με τις καρδουλες

-καλα είμαι αλλά τώρα πρέπει να κλείσω. Είπα και βγηκα.

Παλι ψέματα.

Το τηλέφωνο μου χτύπησε και είδα πως ηταν η Μελ.

-καλημέραα.

-καλημέρα Μελ.

-τι κανεις;

-καλα εσύ;

-καλα. Λοιπόν το απόγευμα θα έρθεις από το σπίτι για ταινία;

-ναι φυσικά ποιοι θα είμαστε;

-εσύ εγώ η Χαρά ο Ηλίας ο Παύλος και ο Α-αλεξ

-α μάλιστα. Εντάξει τι ωρα να είμαι εκεί;

-κατα της 7.

-οκευ τα λέμε. Είπα και το έκλεισα.

Ωραία θα ειναι και εκείνος εκεί.

Πήγα στο δωμάτιο και εκανα κάποια απο τα μαθήματα που έχω.