The Devil

{3}

Ακόμα μια βασανιστική μέρα. Ηδη είμαι στο σχολείο. Η προσευχή έχει τελειώσει και τα παιδιά μπαίνουν για ακόμα μια φορά στις τάξεις τους.

Δεν ξέρω αν θέλω να δω τον Αλεξ. Σκέφτομαι να μην μπω καν στην τάξη,αλλά εγώ είμαι το καλό κορίτσι. Η άριστη μαθήτρια που αν κανει κάτι τέτοιο όλοι θα σχηματίσουν κακή εικόνα. Και οι γονεις θα σκέφτονται τι λέει ο κόσμος.

Αναγκάζομαι τελικά να εισελθω στην αίθουσα. Βλέπω τον Αλεξ να με κοιτάει επίμονα χωρίς κάποιο συναίσθημα.

Δεν ξέρω τι έχω κάνει λάθος. Αν φταιω εγώ η αυτός. Παντα απογοητευομαι απο ανθρωπους. Αλλα αυτοι είμαστε. Πληγωνουμαι και δεν αγαπάμε.

Ξεφυσηξα και κατέβασα το κεφάλι μου.

Εφτασα στο θρανίο και εκατσα στην θέση μου.

Ενιωθα να με καρφώνει με τα ματια του. Σηκωσα το κεφάλι μου και τον κοιταξα στα ματια όπως και εκείνος.

Δεν είπαμε τίποτα. Κανένας δεν έκανε την αρχή να μιλήσει. Ισως η ματιές μας να γελανε ηδη πολλά.

Πάντως η δικιά του έδειχνε σίγουρα μίσος και αντιπάθεια.

Τόση ωρα ο καθηγητής μιλούσε. Μα το μονο που εκανα ηταν να τον κοιταω.

Επρεπε να ξεκολλησω το βλέμμα μου. Και αυτό το κατάφερα. Αφού ο καθηγητης χτύπησε το χερι του στην έδρα και μου είπε να βγω εξω.

Δεν είπα τίποτα. Απλα βγήκα εξω. Οι σκέψεις μου με βασάνιζαν. Το κεφάλι μου θα έσπαγε.

Βγήκα εξω στην αυλή,στο πίσω μέρος. Εκεί υπάρχει ησυχία. Μπορώ να σκεφτώ και να ηρεμησω.

Εκατσα κατω. Σηκωσα το κεφάλι μου με αποτέλεσμα να βλέπω τον ουρανό. Εκλεισα τα ματια μου απολαμβάνοντας τον αέρα.

-Εμ. Με φώναξε κάποιος.

Γυρισα και τον είδα. Φαινόταν κουρασμένος.

-τι θες εσύ εδώ; τον ρωτησα

-βγήκα εξω. Ηταν άδικο να βγεις εσύ αφού και εγώ δεν προσεχα. Είπε με ενα στραβό χαμόγελο.

-μάλιστα. Είπα απογοητευμενα νόμιζα πως ήθελε να απολογηθει για την συμπεριφορά του αλλα όχι.

Τι να περιμένεις όμως απο ενα δημοφιλές άτομο έτσι;

Νιώθω σαν να είμαι σε ταινία. Μονο που σε αυτή δεν θα υπάρξει happy end.

-Εμ δεν ήθελα να σου μιλήσω έτσι χθες δεν ξέρω γιατί σου συμπεριφερομαι έτσι. Είπε ενω κοίταγε το πάτωμα.