The Devil

{4}

Πλησιάζει η ώρα. Εχω άγχος. Γιατί;

Ουτε εγω ξέρω.

Βασικά μπορεί να ξερω. Λογικά γιατί θα ειναι και ο Αλεξ. Αλλα με νοιάζει;

Δεν ξερω. Είμαστε φιλοι.

Το κουδούνι μόλις χτύπησε και εγω τσιριξα.

-πας καλα κοπέλα μου γιατί τσιριζεις; με ρώτησε η Χαρά.

Τι της λες τώρα;

-Απο τον ενθουσιασμό μου βρε.

- Α καλα...

Η Μελ άνοιξε την πόρτα.

Εμφανίστηκε ο Ηλίας με ενα χαμογελο.

-γεια σας. Είπε και αγκάλιασε την Μέλ.

-Μπαα δεν την θελει καθολου. Είπα ειρωνικά στην Χαρα και εκείνη γέλασε.

Μετα από λίγο εμφανίστηκε και ο Αλεξ, αλλά όχι μόνος του.

Ηταν με μια κοπέλα. Δηλαδή ξεκωλλο.

Σοβαρά τώρα; Γιατί την έφερε;

Προσπαθω να μην δείξω την απογοήτευση μου.

-Αντε πάμε; είπε ψυχρά.

Μα τι παθαίνει;

-ναι πάμε. Είπαμε και ξεκίνησαμε.

Ο Ηλιας με την Μελ ηταν μαζί και μιλούσανε.

Χαίρομαι για αυτούς αν και δεν τα φτιάξανε ακόμα πιστεύω ειναι θέμα χρονου.

Ο Αλεξ με την αλλη που ουτε το όνομα της δεν ξέρω ειναι μπροστά απο εμένα και την Χαρά.

Αλλα δεν πρεπει να με νοιάζει σωστά;

Φτάσαμε σε μια καφετέρια. Βρήκαμε ενα τραπέζι και κατσαμε.

Ο σερβιτόρος ήρθε και μας πήρε παραγγελία.

Μου έδωσε το χερι του και μου είπε το όνομα του.

Γιώργος.

Ελάτε κλάψτε μαζί μου. Με αυτο το όνομα δεν Εχω καλες σχέσεις. Μακρια και αγαπημένοι δεν λένε;
Ε αυτό λοιπόν.

-Έμιλι. Του ειπα και εκείνος χαμογέλασε.

-θα έρθω σε λίγο. Είπε και έφυγε.

-ουαου. Είπε η Χαρά και άρχισα να γελαω μέχρι που πετάχτηκε ο Αλεξ.

-Αυτο μας έλειπε τώρα να μας την πέφτουν οι σερβιτόροι.

-Δεν την έπεσε σε εσένα. Του ειπα γιατί είχε αρχίσει να μου την δίνει.

-Ε ήρθαμε για να περάσουμε καλα όχι για να γινουν τα ίδια με την προηγούμενη φορά. Είπε ο Ηλίας.