The Devil

{13}

|Εμιλι |

Ειναι βράδυ. Οι γονεις μου δεν με είδαν καθόλου σήμερα.

Ειναι 12 η ώρα και δεν με πέρνει ο ύπνος. Αύριο έχω σχολείο μα δεν ξέρω αν μπορώ να πάω. Οι μελανιές δεν έχουν φύγει ακόμα εντελώς. Ισως εξαφανίστηκαν ελάχιστα αλλα και παλι φαίνονται.

Το κινητό μου χτυπάει για μια ακόμα φορά. Τα κορίτσια δεν έχουν σταματήσει να με περνούν τηλέφωνο. Δεν το σηκώνω. Καλυτερα να μείνουν μακρια μου.

Είμαι ακόμα θυμωμένη μαζί τους αλλα αυτο δεν σημαίνει πως δεν νοιαζομαι.

Απενεργοποίησα το κινητό και έπεσα πίσω στο κρεβάτι κοιτώντας το ταβάνι.

Χρειαζομουν αέρα, να σκεφτώ.

Ισως δεν ειναι οτι πιο ασφαλές να βγαινεις εξω τέτοια ωρα αλλα θα το δοκιμασω.

Πήρα τα κλειδιά το κινητό μου και με αργά βήματα κατέβηκα κάτω προσπαθώντας να μην ξυπνησω τους γονείς μου. Ανοιξα την πόρτα, κοίταξα γύρω μου και το μονο που έβλεπα ηταν σκοτάδι με ελάχιστο φως για να φωτίζουν οι δρόμοι και τα φύλλα απο τα δεντρα να πέφτουν και να κινουνται χάρη στον αερα.

Θα έλεγα πως παίζω σε ταινία τρόμου μα όλο αυτο μοιάζει με ταινία ρομαντική και δράματος.

Κλείνω την πόρτα και κάνω τα πρωτα μου βήματα.

Κανει κρύο μα δεν με ενοχλεί. Αντιθέτως νομιζω πως με χαλαρώνει.

Ολά τα γεγονότα περνάνε απο το μυαλό μου και ειναι δύσκολο να συγκρατησω τα δακρια μου.

Κατευθυνομαι στο πάρκο που ήμουν το πρωί. Ειναι το πιο κοντινό και το αγαπημένο μου.

Δεν υπάρχει ίχνος άνθρωπου εξω κάτι μου με τρομάζει πολύ αλλά ίσως ειναι καλυτερα έτσι.

Τώρα θα εβαζα μουσική και θα χορευα τραγουδώντας τους στίχους του κομματιού που θα είχα επιλέξει μα αυτή τη στιγμη ουτε αυτο μπορω να κάνω.

Δεν έχω λαβει κάποιο άλλο μυνημα μια απειλή η οτιδήποτε τέτοιο και ουτε θέλω.

Εχω φτάσει στο πάρκο. Φαίνεται τόσο τρομακτικό.

Την μέρα ειναι ενα μέρος χαράς και διασκέδασης που έρχονται όλοι για να περάσουν καλα. Τα παιδιά χαρούμενα παιζουν, τα γέλια τους ακούγονται απο μακρια όπως και οι φωνές των γονιών λεγοντας στα παιδιά τους να προσέχουν. Μα το βράδυ κανεις δεν έρχεται. Βλέπεις ενα μέρος χαμένο στην δικιά του θλίψη. Τοτε όλα αυτά τα γέλια εξαφανίζονται και είσαι ο πραγματικός σου ευατος. Το βράδυ που όλα αλλάζουν βγαζεις την μάσκα σου, το ψεύτικο χαμόγελο σου και αφήνεις τα δάκρια σου.