Forced

46~Κεφάλαιο

Ματίνας/Πλευρά

Με κρατάει..ομτζ με κρατάει από το χέρι και εγώ...δεν το αρνήθηκα.

Η καρδιά μου χτυπάει σαν τρελή και το στομάχι μου πεταρίζει.Ούτε λεφτά ούτε κινητό..αλλά...αυτός.Αυτός δίπλα μου να μου κρατάει το χέρι ,μέσα στο λεωφορείο.Είναι..απλά τόσο γλυκός όταν δεν είναι οι φίλοι του μαζί.

Μ-Νίκο...μήπως να ειδοποιήσω την γιαγιά μου; Τουλάχιστον για το που θα είμαι..μπορεί να ανησυχεί.

Δεν το είχα σκεφτεί αυτό προτού ,μού τραβήξει το χέρι και με σύρει μέσα στο λεωφορείο.

Ν-Ναι βέβαια.
Μου λέει και βγάζει το κινητό του.
-Ορίστε.

Μ-Ευχαριστώ.
Του λέω και το παίρνω.

Ν-Μάλλον..φέρ'το εδώ.
Μου λέει πριν προλάβω να πατήσω για να ανοίξει,και το ανοίγει αυτός μόνος του.
-Τώρα πάρ'το.
Μου λέει και βλέπω στην οθόνη το πληκτρολόγιο.

Πατάω τον αριθμό τηλεφώνου της γιαγιάς και καλώ.

...
.......

Δεν το σηκώνει..

Το κλείνω.

Την ξαναπαίρνω..

...
....

Τίποτα.

Του το δίνω και τον κοιτάζω χαμογελαστά λέγοντας του ευχαριστώ.

Ν-Τίποτα.

Καθόμαστε όρθιοι διότι δεν έχει θέσεις και κρατιόμαστε χέρι χέρι.Έχω προσπαθήσει αρκετές φορές να το τραβήξω,διότι ένιωθα κάπως άβολα αλλά ..αυτός απλά το έσφιγγε περισσότερο.

Αυτός που θέλω και είναι δίπλα μου...Εγώ........είμαι..μάλλον...
ερωτευμένη...ναι....το ομολογώ..δεν ξέρω..."μάλλον" είπα.Μάλλον λέω...Μάλλον μου αρέσει.Είναι..απλά κούκλος.Μάλλον μου αρέσει...Δεν ξέρω..

Μ-Δεν έχω λεφτά ούτε για το λεωφορείο,ούτε για μαγιό..ούτε για την θάλασσα.
Του λέω για να σπάσω την σιωπή.

Ν-Κερασμένα από εμένα αλλά το λεωφορείο είναι τοπικό.Δεν πληρώνεις.
Μου λέει και με κοιτάζει.Πολύ ώρα..και εγώ τον κοιτάζω...αν μπορούσε να σκοτώσει η ματιά του θα είχα λυποθυμίσει τώρα.

Μου χαμογελάει με ένα πονηρό χαμόγελο, κοιτάζοντας τα χείλια μου,γλείφοντας τα δικά του και απλά μου κλείνει το μάτι.Εγώ σκύβω και κοιτάω κάτω ντροπαλά,ενώ αυτός γυρνάει και κοιτάζει έξω από τα παράθυρα,αφού με το ένα του χέρι κρατιέται από την μπάρα και με το άλλο μου κρατάει το χέρι.