Forced

67~Κεφάλαιο

-Οι απορίες μου πολλές,οι μέρες τόσο σκοτεινές.Και όλοι ρωτάνε που έχει πάει η υπερηφάνια μου-

Ξυπνάω απότομα από το κρεβάτι ,νιώθοντας τα δάχτυλα μου να πονάνε από το πολύ σφίξιμο τους στα σεντόνια μου.

Το τραγούδι ακόμα δεν ξέρω από που προήλθε,μάλλον ήταν της φαντασίας μου αλλά,ποιος χτύπησε την πόρτα;

Μ-Γεωργία;
Η Γεωργία δεν είναι δίπλα μου.Κοιμάμαι μόνη μου.Μάλλον είμαι στο ξενοδοχείο.

Σηκώνομαι και κοιτάζω το ρολόι του τοίχου να λέει 4 το βράδυ.

Ω θεέ μου, τι έγινε;

Ανοίγω την πόρτα και βλέπω μια νυσταγμένη Γεωργία να μου λέει κάτι.

Γεω-Γιατί φωνάζεις;
Μου λέει και προσπαθώ να θυμηθώ τι έκανα πριν λίγο.

Όνειρο έβλεπα;

Μ-Τι φώναζα;

Γεω-Δεν ξέρω ,πάντως ακουγόντουσαν φωνές από εδώ.Όλα καλά;

Μ-Ναι..ναι.Θα μου κάνεις παρέα;
Της λέω ,προσπαθώντας να θυμηθώ το πριν..τι έγινε;

Πριν το καταλάβω έχει μπει ήδη μέσα και έχει ξαπλώσει στο κρεβάτι μου .

Γεω-Τι έγινε;

Τι έγινε;

Μία ερώτηση που ούτε εγώ ξέρω τι όντως έγινε..

Όλα ήταν όνειρο...

Ο Καμ..εγώ μαζί του...

Μ-Είδα ένα περίεργο αλλά ταυτόχρονα ωραίο όνειρο.

Γεω-Για πες.Γρήγορα νυστάζω.

Μ-Εγώ με τον Νίκο..

Γεω-Cameron.
Με διακόπτει ,διορθώνοντας με και στριφογυρνάω τα μάτια μου.

Μ-Ναι..του έκλαιγα επειδή ο Γιάννης με είχε πάρει τηλέφωνο...

Γεω-Περίμενε περίμενε..είδες όνειρο αυτά που έγιναν στη συναυλία;

Πάλι με διέκοψε.

Είδες όνειρο αυτά που έγιναν στη συναυλία;

Γιατί το κεφάλι μου βουίζει;

Πονάει ελαφρά αλλά νιώθω τα γύρω μου να γυρίζουν.