Forced

25~Κεφάλαιο

Κ-Αγάπη..θα σε πάω μέχρι το σπίτι σου γιατί δεν ξέρεις τι κυκλοφορεί εκεί έξω.

Μ-Ευχαριστώ αλλά δεν ξέρω που πάμε.Και δεύτερον τι σε νοιάζει εσένα;Πριν 15 λεπτά με γνώρισες(κοίταξα το ρολόι του αυτοκινήτου😛)!

Κ-Οοου...μετράς και ώρες😉😆.

Μ-Κόψε τις μ#λακίες!
'Με έφερε στα όρια..όχι αγοράκι μου δεν θα περάσει έτσι.!'

Κ-Δεν τις κόβω😚.Αλλά..τι εννοείς ότι δεν ξέρεις που πάμε;

Μ-Να τις κόψεις αλλιώς δεν σου λέω!

Κ-Εκβιάστρια!

Η υπόλοιπη διαδρομή είναι σιωπηλή και μόνο η φωνή μου ακούγεται όταν του λέω που να στρίψει.(Επιτέλους βρήκα ένα γνωστό μέρος και θυμήθηκα που πάμε).

Μ-Ευχαριστώ.
Του λέω και πάω πάλι να ανοίξω την πόρτα αλλά είναι κλειδωμένη.
-Εε..θα μου ανοίξεις την πόρτα;

Κ-Τίποτα και..
Μου λέει ίσα που τον ακούω.

Μ-Τι..και;;;
Ξεκλειδώνει την πόρτα.

Κ-Τι και;Θες και άλλο;

Μ-Εε...νόμισα ότι άκουσα και κάτι άλλους ψίθυρους να βγαίνουν από το στόμα σου.
Βγαίνω από το αμάξι.

Κ-Εγώ;Χαχα..τι άκουσες;

Μ-Νόμισα ότι άκουσα την λέξη και.

Κ-Οκέυ..
Κλείνω την πόρτα και μένω ακίνητη.
Με κοιτάει σαν χαζό.Έχει κάτσει εκεί και κοιτάει...τρία πουλιά.

Μ-Θα ανοίξεις το παράθυρο;;
Του φωνάζω καθώς το χτυπάω με τα νύχια μου."Ναι"Μου λέει και τινάζεται από τις φαντασιώσεις του😂.
-Πάσχεις;

Κ-Μπορεί.

Μ-Οκ..

Κ-Καληνύχτα.
Μου λέει και φεύγει.

Μ-Καληνύχτα.
Λέω στο απέραντο...μόνη μου.
Έφυγε ο βλάκας!

Τι περίεργη νύχτα και αυτή..
Καθώς κατευθύνομαι προς το σπίτι χαλαρά σκεφτόντας τι πέρασα όλη τη μέρα σήμερα μέχρι το ατύχη...

Όπα..κλειδιά έχω;Ήρθα μέχρι εδώ χωρίς κλειδιά;Ομτζ..Δεν έχω κλειδιά η χαζή.WHAT.?Μιλάμε τόσο αφηρημένη με τον μ#λ$κα τον Κώστα, μην χέσω μας το παίζει και μάγκας.

Μ-Γ$μώ την ΤΥΧΗ ΜΟΥ ΜΕΣΑ!!!!
Χτυπάω το πόδι μου ,σε μία κοτρώνα που βρίσκεται εκεί κοντά και την σπρώχνω αλλά..το δαχτυλάκι μου..😭😭...
-Ααα...γαμ#το σου...
'Βρήκες μέρα και έβαλες μπαλαρίνες να πούμε..'
-Αααουτς....ρε φίλε..δν γίνεται αυτό.
'Κατευθύνομαι προς το σπίτι μου κουτσιένοντας..πονάει..σοβαρά τώρα.Ξέρεις ποια θα ήταν η ειρωνεία..να έπρεπε να πας πάλι στο νοσοκομείο για αυτήν την μ$λ*κία ..και να συναντούσες την πουρόγρια να σου λέει ...τι έπαθες και πως αποφάσισες να μας επισκεφτείς;'
-Άμα γινόταν αυτό..Και όλα αυτά για ένα κλειδί.Επειδή είμαι ανεύθυνη..μάλλον χαζή;Ξεχασιάρα;Ένας θεός ξέρει αν υπάρχει αυτή η λέξη....Αα..βρήκα και άλλη ειρωνεία...να μας έβλεπε κάποιος τώρα.....χαχα εκεί θα ήταν που θα γέλαγα..(ψάχνοντας για κλειδί εδώ στα χόρτα ,κουτσιένωντας).