Forced

48~Κεφάλαιο

ΘΕΛΩ ΝΑ ΣΑΣ ΠΡΟΕΙΔΟΠΟΙΉΣΩ...ΕΤΟΙΜΑΣΤΉΤΕ ΓΙΑ ΛΊΓΟ ΔΡΑΜΑ.ΔΕΝ ΕΙΝΑΙΑ ΥΤΟ ΠΟΥ ΝΟΜΙΖΕΤΕ.ΣΑΦΩΣ ΚΑΙ ΔΕΝ ΤΟ ΠΕΡΙΜΕΝΑΤΕ!

Μην τα ρωτάτε.Ήταν απλά..φανταστικά.Πήγαμε οι δυο μας,χωρίς κανέναν να μας ενοχλεί που γνωρίζουμε,χωρίς ...κανέναν,χωρίς τίποτα να μας αποσυντονίσει.

Τώρα βρισκόμαστε στον γυρισμό του λεωφορείου και..νιώθω απίστευτα.

Δεν νιώθω ένοχη σε κάτι.Δεν νιώθω ακόμα πως κάνω κάτι λάθος.Για μια στιγμή σταματήσαμε το χρόνο.Δεν νομίζω να ανησυχώ για κάτι.Δεν μου λείπει κάτι.

Αλλά..για κάποιο λόγο μέσα στην καρδιά μου..νιώθω κάτι ελλειπές.Κάτι..αγχωμένο εκεί μέσα προσπαθεί να με προειδοποιήσει πως κάτι πάει να γίνει.Το ένσικτο μου προσπαθεί να μου φωνάξει πως κάτι δεν πάει καλά αλλά..δεν μπορώ να θυμηθώ,να καταλάβω.

Ν-Όλα καλά;
Μου λέει και με κοιτάει χαμογελαστά.

Μ-Ναι.
Του ανταποδίδω και εγώ με ένα απαλό χαμόγελο.

Ν-Οκ.
Μου λέει και κοιτάζει έξω από το παράθυρο.

Ναι βρήκαμε θέσεις.Δεν έχει τόσο κόσμο όπως πριν.

Εγώ τώρα σκέφτομαι όλα αυτά που κάναμε.Ήταν..ρομαντικά;Ήταν το πρώτο και καλύτερο ραντεβού που θα μπορούσε να το πει κανείς;

Μάλλον ο Νίκος..δεν πιστεύει πως μοιάζει με ραντεβού.Δεν νομίζω να το σκέφτηκε.Δηλαδή..μπορεί να το έχω παρεξηγήσει.Σαν φίλοι πάμε..έχει κορίτσι.

Όσο μου το θυμίζω τόσο κάτι με πονάει.Τόσο κάτι με νευριάζει.

Πιαστήκαμε από το χέρι..με αγκάλιασε και με έριξε μέσα στο νερό..κάτι μου αρέσει...κάτι με ζεσταίνει όπως τα ξαναεπαναφέρω στην μνήμη μου όλα 'υτά...Εντάξει δεν είναι και κάτι τόσο σημαντικό και important αλλά,κάτι με φτερουγίζει.Με μεταφέρει σε άλλους πλανήτες και με ξαναφέρνει πίσω.Με ταξιδεύει σε μέρη μαγικά,αταξίδευτα,ατελείωτα και παντοτινά.

Σταματάει σε μια στάση ,το λεωφορείο και εγώ κοιτάζω στο απέραντο.Δεν το είχα προσέξει ότι φτάσαμε κιόλας.

Κάτι κοίταζα έξω από το παράθυρο που μου έμοιαζε με κάτι που είχα ξαναδεί αλλά το παρομοίαζα με το πριν.

Ν-Έλα πάμε.
Λέει και μου κάνει νόημα να βγούμε έξω.

Βγαίνουμε δίπλα δίπλα και προχωράμε μέχρι το σπίτι μου.Όχι πολύ κοντά.Αλλά αρκετά κοντά ώστε να με συνοδέψει στο σπιτικό μου πια.