İNTİKAM

"Begüm "

Multimedya : Sarp Karaman

Şaşkındım çünkü böyle bir cümle beklemiyordum. Sinirliydim çünkü bana emrivaki yapıyordu. Öfkeliydim çünkü ben suçluymuşum gibi bakıyordu.

Birçok duyguyu ve onların nedenlerini aynı an da aynı saniye de hissediyordum. Ve bu aşırı iğrenç birşeydi.

Burada ne aradığını da bilmiyordum. Her yerde bu mekan zaman kişiler bakımından aynı onunla karşılaşıyordum. Çok salakça düşünmek istemesem de ya beni takip ediyor ya da ettiriyordu. En düşük ihtimalle ise tamamen tesadüf.

"Hadi "diyip bileğimden tutulup çekiştirilmeye başlandım. Ne yani şimdi direk onun evinde kalmamımı istiyordu.

Ara sokaktan çıkmıştık.Sertçe ve acelece bileğimi ondan kopardım ve geri çekildim. Anlamazca ona bakıyordum.

"Ne yaptığını sanıyorsun sen ? "

"Seni evimde nazikçe (!) ağırlamak istiyorum . "

Birde nazikçe diyor. Nazikliğe bak be . Sanki bana sordu .

"En son gelmeyeceğim dediğimi hatırlıyorum ."

"O zaman yanlış hatırlıyorsun. En son düşünülecek birşey yok demiştin ve ben de yok dedim. "

Ya sabır çekerek yukarı baktım.

"Evinde kalmak istemiyorum."

"Neden ? "

"Canım istemiyor işte. Bu bir neden "

"Tehlikedesin. "

"Ne olmuş ? "

Gelmeyeceğimi anlamış gibiydi. Ne yapacağını düşünüyordu. Gözlerimi kıstım ve nasıl birşey düşündüğünü tahmin ederim düşüncesiyle gözlerimi kırpmadan hareketlerine ve gözlerine odaklandım.

"Ölebilirsin. "

Umursamaz gibi omuz silktim. Sanki bu hareketim onu birden öfkelendirmişti.

"Hayatını önemse biraz. Ölürsen intikamını da almazsın. Demek ki senin için intikam almak fazla önemli değil. "

İlk cümlesini bağırarak söylemişti. Öbür cümlelerini geçtikce ses tonu düştü. Ama kısık da değildi. Normal bir ses tonuna düşürmüştü. Cümlelerini bitirdikten sonra arkasını döndü ve ilerlemeye başladı.

"Ben intikam ve bir söz için yaşıyorum. "

Yerinde durdu ve öylece bekledi. Ne konuşuyordu ne de hareket ediyordu.

"Sadece evinde yaşamak istemiyorum diye laflar uydurma . "

Arkasını döndü ve bana baktı. Hala yerinde dikiliyordu.

"Bu evimde yaşamak istemediğin için değil , ölmeni umursamaman içindi. "

"Sanane bundan . Ölürüm veya ölmem. "

Birden gülmeye başladı. İçten bir gülümsemeydi bu.

"Ne de olsa takım arkadaşıyız. Ölüp ölmemen umrumda olacak . "

"Takım arkadaşı ? "

"Evet . Hadi gidelim . "

Gözlerimi kısarak ona diktim. Bu kadar ısrar etmesini sebebi neydi.
Bana doğru gelmeye başladı. Hareketlerine anlam vermeye çalışıyordum. Birden karşıma çıkması, onunda intikam istemesi, benimle takım olmak istemesi, aynı evde yaşamak için bu kadar ısrar etmesi. Nasıl güveneyim ki ona . Bir sebep bulamıyordum.
Tam karşıma dikildi. Gözlerinde ısrar vardı. Gerçekten onunla gelmemi istiyordu. Başımı yere eğdim ve düşünmeye başladım.